Laatste mens op aarde

Bij toeval kwam “De beer” van Andrew Krivak op mijn pad. De mooie omslag trok mijn aandacht en de tekst dat het een post apocalyptisch sprookje betrof deed de rest. Na bijna een jaar in corona tijd wekte dat mijn interesse. Het voelt zo langzamerhand alsof de wereld aan het vergaan is en je de laatste mens op aarde bent…

Het overkomt een vader en zijn jonge dochter. Ze overleven ergens in de schaduw van een berg waar de vader zijn vrouw heeft moeten begraven. De vader leert het meisje alles dat nodig is om te overleven. Jagen en vissen. Leven in harmonie met de natuur. Als de vader komt te overlijden staat het meisje er alleen voor en moet zij zich zien te redden. Ze krijgt hulp van een beer die haar redt en de opvoeding van de vader tijdelijk overneemt.

“De beer” is met recht een sprookje. Pratende dieren. Of deden ze dat altijd al en kan je ze pas verstaan als mens en natuur dichter bij elkaar komen te staan? In dit boek maakt het niet uit. Het feit dat het zo is accepteer je onmiddellijk in dit wonderschone verhaal. Het is een eerbetoon aan de kracht van de natuur en legt de nadruk op de kwetsbaarheid van de mens. Het is prachtig en beeldend geschreven, met mooie zinnen en ontroerende momenten. Het voelt tijdens het hele verhaal alsof je zelf in die bossen loopt en hetzelfde ondergaat als het meisje. Verwondering, angst, verdriet, hoop, liefde en bovenal de intense wil om te overleven.

Het enige dat gaat schuren is de gelijkenissen met het overbekende “The Jungle Book” van Rudyard Kipling. Bekend van de Disney verfilmingen. In “De beer” gaat het om een verder naamloos meisje en lijkt het zich ook niet echt in India af te spelen. Maar toch… Het knaagt toch wel een beetje. Het verhaal laat echter ook zien dat de mens vandaag de dag te ver afstaat van de natuur. De balans is naar de verkeerde kant doorgeslagen. In de wereld waarin het meisje leeft is de mens weer teruggeworpen in de oertijd. Er is alleen mens en natuur. Niet alleen de dieren geven het meisje waardevolle informatie, ook de bomen fluisteren in de wind en vertellen haar waar ze eten kan vinden.

Het is een mooie boodschap die de auteur probeert uit te dragen. Het verhaal is prachtig verteld. Misschien niet bijster origineel, maar toch een genot om te lezen.