Hebban recensie
Een nieuw concept
waarbij Pattersons schrijfstijl zeer herkenbaar blijft, maar waar hij zich toch van een wat andere kant laat zien.,Het is James Patterson weer gelukt! Na de boeken met Alex Cross heeft hij nu een tweede reeks gemaakt met een nieuwe, dit keer vrouwelijke, hoofdpersoon. The Women's Murder Club is de naam van de serie en de centrale figuur binnen deze boeken is inspecteur Lindsay Boxer. De boeken van Patterson over Cross worden gekenmerkt door een soort van beklemmende spanning tegen een wat donkere achtergrond van keihard geweld. De angst zit diep in alle pagina's vastgezogen en het bloed druipt er bijna letterlijk vanaf. Prachtig leesvoer en haast verplicht voor iedere serieuze liefhebber van spannende boeken.
Met De eerstverlorene heeft Patterson een nieuw concept bedacht, waarbij zijn schrijfstijl zeer herkenbaar blijft, maar waar hij zich toch van een wat andere kant laat zien. Het verschil zit hem puur in de nuances, want ook dit boek gaat over de jacht op een seriemoordenaar en vanwege de korte hoofdstukken leest het weer als een trein. Maar op de een of andere manier is het verhaal veel meer ontspannen en moest ik tijdens het lezen steeds maar denken dat het werkelijk ideaal materiaal is voor een televisie serie. Terwijl de boeken over Cross zich meer lenen voor het witte doek. Misschien is het de romantiek die in het boek verwerkt zit en de emoties van Lindsay Boxer die haarfijn in beeld worden gebracht. Waardoor er een prachtige balans is ontstaan tussen het geweld van het politiewerk in een grote Amerikaanse stad en de gevoelens die dat bij de mensen die het moeten bestrijden teweeg kan brengen.
In De eerstverlorene staat Lindsay Boxer voor de taak een moordenaar op te sporen die het voorzien heeft op pasgetrouwde stellen. Het geweld dat de moordenaar gebruikt is enorm en om de dader te vinden krijgt de inspecteur tegen haar eigen wil een nieuwe partner toegewezen. Boxer zoekt haar hulp echter vooral bij drie goede vriendinnen van haar: een patholoog-anatoom, een journaliste en een openbaar aanklager. Met z'n vieren lijken ze de moordenaar te pakken te krijgen, maar op het eind blijken er toch nog een paar dingen niet te kloppen, waarna Boxer uiteindelijk op twee verschillende vlakken voor haar leven moest vechten.
Ik vond De eerstverlorene een geweldig boek en aangezien het tweede en derde deel van deze serie ook reeds in een vertaling zijn verschenen, hoef ik voorlopig nog geen afscheid te nemen van de Women's Murder Club. Gelukkig maar, want dit boek smaakt absoluut naar meer. Veel meer!
Met De eerstverlorene heeft Patterson een nieuw concept bedacht, waarbij zijn schrijfstijl zeer herkenbaar blijft, maar waar hij zich toch van een wat andere kant laat zien. Het verschil zit hem puur in de nuances, want ook dit boek gaat over de jacht op een seriemoordenaar en vanwege de korte hoofdstukken leest het weer als een trein. Maar op de een of andere manier is het verhaal veel meer ontspannen en moest ik tijdens het lezen steeds maar denken dat het werkelijk ideaal materiaal is voor een televisie serie. Terwijl de boeken over Cross zich meer lenen voor het witte doek. Misschien is het de romantiek die in het boek verwerkt zit en de emoties van Lindsay Boxer die haarfijn in beeld worden gebracht. Waardoor er een prachtige balans is ontstaan tussen het geweld van het politiewerk in een grote Amerikaanse stad en de gevoelens die dat bij de mensen die het moeten bestrijden teweeg kan brengen.
In De eerstverlorene staat Lindsay Boxer voor de taak een moordenaar op te sporen die het voorzien heeft op pasgetrouwde stellen. Het geweld dat de moordenaar gebruikt is enorm en om de dader te vinden krijgt de inspecteur tegen haar eigen wil een nieuwe partner toegewezen. Boxer zoekt haar hulp echter vooral bij drie goede vriendinnen van haar: een patholoog-anatoom, een journaliste en een openbaar aanklager. Met z'n vieren lijken ze de moordenaar te pakken te krijgen, maar op het eind blijken er toch nog een paar dingen niet te kloppen, waarna Boxer uiteindelijk op twee verschillende vlakken voor haar leven moest vechten.
Ik vond De eerstverlorene een geweldig boek en aangezien het tweede en derde deel van deze serie ook reeds in een vertaling zijn verschenen, hoef ik voorlopig nog geen afscheid te nemen van de Women's Murder Club. Gelukkig maar, want dit boek smaakt absoluut naar meer. Veel meer!
1
Reageer op deze recensie