Een ongrijpbaar fenomeen

In Amerika is “De gebroeders Sisters” van Patrick DeWitt een regelrechte hype. Het western genre is de laatste jaren weer heel voorzichtig in opkomst en het lijkt er op dat dit boek het laatste zetje heeft gegeven om oude tijden te laten herleven. De verfilming is reeds in de maak en ook in Europa wordt het boek inmiddels aardig verkocht. Op Hebban regent het sterren voor het verhaal over de moordende broers Sisters, dat absoluut vlot te lezen is. Met name de jongste broer Eli, die het hele verhaal van begin af aan vertelt, is zeer welbespraakt en gezegend met een ontwapenend gevoel voor humor en understatement. Samen met de absurde situaties waarin de broers terechtkomen zorgt dit ervoor dat het verhaal in veel gevallen meer een parodie op een western is geworden en daarmee totaal onvergelijkbaar met de boeken van bijvoorbeeld Donald Ray Pollock of Cormac McCarthy.

Op zich is “De gebroeders Sisters” een leuk en vermakelijk boek. Qua humor schiet DeWitt vaak met scherp maar als western is dit toch echt een losse flodder. In het verhaal zijn ook flink wat gaten te schieten, maar mogelijk dat daar vanaf het begin al niet de focus van de auteur heeft gelegen. Het is geen verhaal dat lang blijft hangen of een verpletterende indruk maakt. Waarom juist dit boek zoveel prijzen en nominaties heeft gewonnen is daarom wat onduidelijk. Juist daarom is er mogelijk sprake van een hype. Een ongrijpbaar fenomeen.