Het bevat een aantal originele elementen en beschikt over vaart

actie en zelfs een aanstekelijk soort humor.,Al voor verschijnen werd De geur van sterfelijkheid door de uitgever groot neergezet als één van de belangrijkste nieuwe releases van 2006. Nu zegt dat op zich niet zo veel, want ieder voor- en najaar worden er speerpunten aangewezen in het aanbod van nieuwe boeken die gaan verschijnen. Een groot deel daarvan wordt uiteindelijk niet opgepikt door het publiek en in veel gevallen is dat niet eens onterecht te noemen. Maar in het geval van Simon Beckett blijken de hoog gespannen verwachtingen wel degelijk waargemaakt te worden. Dit eerste deel in een nieuwe serie is zeker verrassend te noemen.
De hoofdpersoon in De geur van sterfelijkheid is de voormalige forensische patholoog David Hunter, die op de vlucht is voor de tragedies in zijn leven. Hij wil in een afgelegen Engels stadje als huisarts aan de slag gaan. Dat levert geen problemen op, totdat het ontzielde lichaam van Sally Palmer wordt gevonden en de plaatselijke politie zijn hulp nodig heeft om de moordenaar te vinden.
Het begin van De geur van sterfelijkheid, waarin het ontbindingsproces van het menselijke lichaam op zeer duidelijke wijze wordt beschreven, is gruwelijk. Bij Sally Palmer hebben honderden vliegen het menselijk omhulsel feilloos als een soort afval weten te verwijderen. Hieruit blijkt dat de vlieg in wezen een nuttig beestje is. Alleen ligt de acceptatie van die gedachte voor ons mensen, door de morele en emotionele benadering, ietwat gevoelig. Gelukkig gaat Simon Beckett in zijn uitleg van allerlei organische processen nergens té ver, zodat de gedetailleerde informatie nergens echt bezwaarlijk wordt voor het verder lezen in – en genieten van – deze uitstekende thriller.
In eerste instantie reageren de bewoners van het stadje geschokt op de moord in hun directe omgeving, maar aangezien de identiteit van het slachtoffer aanvankelijk niet bekend is, gaan de meeste mensen er onverschillig vanuit dat het om een passant moet gaan. Maar als blijkt dat het slachtoffer wel degelijk een vaste inwoner is en de moordenaar mogelijk ook in het stadje woont, laat de lokale bevolking een heel ander gezicht zien. Wantrouwen, vreemdelingenhaat, agressie en angst voor de buren zijn voor een aantal mensen aanleiding om terug te vallen op hun geloof. Het is een steunpunt waardoor ze bepaalde zaken kunnen bevatten en kunnen ophangen aan een kapstok van ratio, berusting en hoop. De kerk misbruikt het verdriet en de angst van de mensen en ziet het als een perfecte kans om zoveel mogelijk nieuwe zieltjes te winnen en om de eigen doelstellingen onder het stof vandaan te halen. Zij groeit op de wanhoop van de medemens. Het wordt door Simon Beckett prachtig en ook zeer herkenbaar beschreven en de grimmige sfeer die ontstaat is de perfecte voedingsbodem voor een gewetenloze seriemoordenaar die niet de intentie heeft om na de moord op Palmer met zijn vernietigende werk te stoppen.
Ondanks een aantal clichés is De geur van sterfelijkheid niet het zoveelste boek over een seriemoordenaar. Het bevat een aantal originele elementen en beschikt over vaart, actie en zelfs een aanstekelijk soort humor. De verkoopcijfers van deze thriller zijn opvallend goed en dat komt bij een debuut niet zo vaak voor. De verklaring voor de populariteit kan voor een deel gevonden worden in de duidelijke interesse van mensen voor het forensische werk van de politie, hetgeen ook is terug te vinden in de televisieseries van CSI. Daarnaast zijn de vele liefhebbers van dit soort boeken al jaren op zoek naar de opvolger van Patricia Cornwell, die het juiste spoor al enkele jaren behoorlijk bijster is. Met De geur van sterfelijkheid bewijst Beckett dat hij een getalenteerde verteller is en dat hij de komende jaren kan uitgroeien tot een bestseller-auteur. Hij is zonder meer een grote belofte voor de toekomst.