Pelecanos toont eens te meer aan een fenomenale auteur te zijn.

In Nederland is George Pelecanos onlangs overgestapt van uitgeverij The House Of Books naar het uiterst gerenommeerde Ambo|Anthos. Voor de auteur een absolute bijzaak, maar na het lezen van Drama stad zou je bijna denken dat Pelecanos met die stap zijn literaire bijsturing extra kracht wilde bijzetten. Zijn meest recente thriller is namelijk anders dan al zijn voorgangers, waarbij het keiharde drugsmilieu van Washington D.C. deze keer met veel meer gevoel en minder geweld is weergegeven. Al is het nog altijd overduidelijk wat er in deze stad aan de hand is en wordt de handel en wandel van uiterst gewelddadige dealers ook nu weer genadeloos in het voetlicht gezet. George Pelecanos heeft zijn schrijfstijl zeker geen geweld aangedaan, maar op de één of andere manier had hij blijkbaar geen zin meer om de daden van allerlei criminelen in geuren en kleuren te vertellen. In plaats daarvan heeft hij voor een meer literaire benadering gekozen en in Drama stad ten dele de andere kant van de medaille laten zien. Heel veel schrijvers zouden met deze ommezwaai volledig door het ijs zijn gezakt, maar Pelecanos toont eens te meer aan een fenomenale auteur te zijn.

Hoofdpersoon in Drama stad is de zojuist weer vrijgelaten drugsdealer Lorenzo Brown, die in de gevangenis tot de conclusie is gekomen dat hij eigenlijk te oud is om zich nog met de criminaliteit te bemoeien. Hij besluit daarom een echte baan aan te nemen bij de hondenbescherming en zijn leven dusdanig in te delen dat Rachel Lopez, zijn uiterst sympathieke reclasseringsambtenaar, tevreden over hem is. Vanwege zijn werk en in het dagelijkse leven wordt hij echter nog wel geconfronteerd met de verloedering van de stad en de drang van veel jongeren om via de misdaad de ellende van hun bestaan te ontvluchten. Zijn oude vriend Nigel Johnson is nog steeds een belangrijke speler in dat milieu en ondanks zijn huidige afkeer voor de drugs en het harde leven van de bendes, blijft Brown vriendschappelijke banden met hem onderhouden. Als een rivaliserende groep drugsdealers voor spanningen begint te zorgen, dreigt Lorenzo Brown ook in de problemen te komen.

In tegenstelling tot zijn vorige boeken is de toon van George Pelecanos in Drama stad veel optimistischer geworden. Er gloort een zekere hoop aan de horizon en een wankel vertrouwen in de toekomst. Niet alle misdadigers verdrinken in het geweld en een enkeling weet wel degelijk aan de ellende te ontsnappen. De gevangenis kan op een aantal jongeren best een zuiverende werking hebben en met voldoende hulp van vrienden en instanties is er voor deze mensen nog kans op een normaal leven. Tevens blijken er tussen alle harde criminelen ook nog een paar mensen rond te lopen die nog enigszins een stukje moraal bezitten en de gevolgen overzien die hun levensstijl met zich meebrengt. Vreemd genoeg maakt het dit boek alleen maar echter en ondanks de geweldige spanning en actie in bijvoorbeeld Het fatale schot en De grote afrekening mis je de rondvliegende kogels en het opspattende bloed geen enkel moment. Daarnaast is zijn nieuwe thriller (of moet je het misschien toch gewoon een roman noemen) een werkelijk prachtige introductie tot deze auteur voor al die mensen die nog nooit iets van George Pelecanos hebben gelezen. Het is namelijk zeer toegankelijk geschreven en boeit vanaf de eerste pagina. Dit zou wel eens de grote doorbraak voor Pelecanos kunnen gaan betekenen, het boek waarmee hij definitief zijn cultstatus vaarwel zegt en doorschiet naar algehele erkenning en waardering.

In de regel schrijft Pelecanos steeds drie boeken over dezelfde hoofdpersoon. Als hij dat principe blijft volgen, dan kunnen wij dus nog twee delen over Lorenzo Brown en/of Rachel Lopez verwachten. Het is te hopen dat hij zijn fans niet te lang laat wachten, want Drama stad schreeuwt werkelijk om een vervolg.