Het zoveelste bewijs van Dan Browns ongekende vakmanschap

Na het succes van Het Bernini Mysterie en – vooral – De Da Vinci Code heeft uitgeverij Luitingh nu ook het eerste boek van Dan Brown in een vertaling op de markt gebracht. Ik wist van tevoren dat Het Juvenalis Dilemma sterk zou afwijken van de twee eerder genoemde titels, maar ondanks dat heeft Dan Brown mij toch weer weten te verrassen. Wat een spannend boek, wat een goed verhaal en wat jammer dat het niet een heel stuk dikker was.

Susan Fletcher staat aan het hoofd van de afdeling Cryptologie van de NSA, de Amerikaanse overheidsinstelling die belast is met de veiligheid van het hele land. Het is haar taak om alle versleutelde bestanden en emails te kraken die de NSA weet te onderscheppen, om op die manier altijd toegang te hebben tot de plannen van criminelen, vijandige staten en terroristische organisaties. Als briljante wiskundige is ze uitsluitend verantwoording verschuldigd aan Commandant Strathmore, de onderdirecteur van de machtigste inlichtingendienst ter wereld. Middelpunt van het werk van Fletcher is een supercomputer, die in staat is werkelijk alle vijandelijke codes te breken. Als ze op een vrije zaterdag met spoed naar haar werk wordt geroepen, heeft ze al snel door dat er iets aan de hand moet zijn. Het blijkt dat de onfeilbaar geachte computer van de NSA een code heeft gevonden die absoluut onbreekbaar schijnt te zijn. Een potentiële goudmijn voor terroristen, aangezien zij met deze code in staat zouden zijn in absoluut anonimiteit hun plannen te smeden.

Al bij zijn debuutroman blijkt Dan Brown dus al gegrepen te zijn door ongrijpbare codes en grote mysteries. Ook in dat opzicht is Het Juvenalis Dilemma dus de voorloper van De Da Vinci Code. Maar tevens maakt dit boek duidelijk dat Dan Brown altijd al een zeer begenadigde auteur is geweest, die in staat is om zeer herkenbare en vooral geloofwaardige karakters neer te zetten. Vanaf de eerste pagina leef je mee met Susan Fletcher en haar vriend David Becker en peins je mee om een oplossing te vinden voor de problemen die zij tegenover zich vinden. Het ene complot na het andere komt voorbij en op een gegeven moment weet je dan ook volstrekt niet meer wie je nog kan geloven. Het verhaal speelt zich af in de hermetisch afgesloten ruimte van het zenuwcenter van de afdeling Cryptologie en tevens in het exotische Sevilla in Spanje. Het tempo van het boek is ontzettend hoog en je krijgt als lezer amper de tijd om op adem te komen. Constant zijn er nieuwe ontwikkelingen en meerdere keren wordt je ook duidelijk op de verkeerde voet gezet. Zal het Susan Fletcher lukken om de geheimzinnige code te kraken, of komt al het werk van de NSA op straat te liggen en komt de veiligheid van de gehele westerse wereld in gevaar? Wat is nu precies de rol van de mysterieuze programmeur Ensei Tankado en wat wil hij eigenlijk tot stand brengen? Zijn alle collega’s van Fletcher wel te vertrouwen? En waarom lijkt Strathmore steeds nerveuzer worden naarmate de klok verder tikt richting de onvermijdelijke ontknoping?

Op alle vragen komt uiteindelijk een antwoord en het einde is dan ook zeer bevredigend te noemen. Is er dan helemaal geen kritische noot te plaatsen bij het boek? Jazeker wel, want niet alles is even sterk. De rol van David Becker bijvoorbeeld, die als hoogleraar aan een universiteit plotseling als geheim agent zijn mannetje blijkt te staan. Daarnaast is het einde van het boek soms wat magertjes, af en toe wel wat hoogdravend en niet altijd even geloofwaardig. Maar slechts een kniesoor die daar bij stil wil staan. Want het valt allemaal duidelijk in het niets bij al het moois dat Dan Brown zijn lezers heeft weten voor te schotelen.

Voor mij is Dan Brown inmiddels dé auteur van 2004 en is Het Juvenalis Dilemma het zoveelste bewijs van zijn ongekende vakmanschap.