Hartverscheurend

Soms lees je een boek dat – voor lange of korte tijd – je leven een beetje op z’n kop zet. Een verhaal dat een overrompelende indruk maakt. Dat je weet te raken. Bijvoorbeeld door de boodschap van de auteur, de taal, de beelden die het in je hoofd schiet of door de emoties die het bij je oproept. Er kunnen tientallen oorzaken zijn. Het overkomt mij eerlijk gezegd niet zo heel regelmatig en de impact is daardoor groot als ik een boek lees dat mij niet meer wil loslaten. Tijdens het lezen niet, maar ook niet in de dagen daarna.

Sholeh Rezazadeh viel mij op met haar debuutroman “De hemel is altijd paars”. Ik las het niet, maar het sprak mij wel aan. Zowel de uitvoering als de korte omschrijving op de achterkant van het boek raakte een snaar. In die periode verschenen er meer boeken die de moeite waard leken en langzaam maar zeker verdween Rezazadeh uit mijn zicht. Tot onlangs haar tweede roman verscheen, “Ik ken een berg die op me wacht”. De uitvoering was wederom wonderschoon en nu kon ik de verleiding niet weerstaan.

Gelukkig maar.

Wat een prachtig boek. De eerste twee bladzijden moest ik even wennen aan het feit dat de auteur had besloten om de rivier Aras aan te wijzen als de verteller. Al snel kreeg ik echter door dat het een perfecte keuze was aangezien alleen het water exact tot de kern van het verhaal kon komen. De schrijfstijl van Sholeh Rezazadeh is als de wind door het gras van de nomadenstam waarover ze schrijft. “Ik ken een berg die op me wacht” is zowel adembenemend als hartverscheurend en raakt je als lezer op plekken die niet te beschrijven zijn.

Het is het verhaal van de jonge en moederloze Saray en de moedige Aydin, die onvoorwaardelijk aan haar zijde staat. Ze zijn de ziel van de stam die leeft van het land, de rivier, de bergen en wat de natuur ze wil geven. De hoofdrol is echter voor Aras, de rivier die alles en iedereen hun bestaansrecht geeft.

Binnen een dag las ik “Ik ken een berg die op me wacht” uit. Ademloos. De dagen daarna hield het mij echter nog altijd bezig. Het heeft inmiddels een plekje in mij gevonden en als gepassioneerde boekenlezer zal ik de essentie van het verhaal altijd bij mij blijven dragen.

De macht en kracht van woorden en taal. Sholeh Rezazadeh bewijst op onnavolgbare wijze hoe belangrijk het is om verhalen te vertellen en boeken te lezen.