Hebban recensie
Maar jammer genoeg wordt Patrick Dunne door zijn Nederlandse uitgever behoorlijk in de wielen gereden...
In het Ierse plaatsje Newgrange wordt een mysterieuze vondst gedaan: een zwaar verminkt veenlijk van een vrouw, die een dode baby in haar armen houdt. Meteen wordt archeologe Illaun Bowe erbij gehaald, maar ondanks het vermoeden dat het om lichamen gaat uit de steentijd, krijgt ze vanwege de inspanningen van een machtige en ambitieuze projectontwikkelaar nauwelijks de kans om de grafplaats te onderzoeken. Als deze echter een paar dagen later wordt vermoord met vrijwel identieke verminkingen als bij het veenlijk zijn aangetroffen, gaat Bowe vermoeden dat het nabij gelegen nonnenklooster Grange Abbey er mogelijk iets mee te maken kan hebben. Rechercheur Matt Gallagher gelooft daar echter niet zo in, zodat Bowe besluit zelf op onderzoek uit te gaan en al snel ontdekt dat het eeuwenoude klooster heel wat te verbergen heeft.
Het bovenstaande is een uitstekende basis voor een mysterieuze thriller, waarover Patrick Dunne ook nog eens een flink sausje van Keltische geheimzinnigheid heeft gegoten. Dwars door het verhaal lopen allerlei feiten en gegevens die terug te voeren zijn tot het begin van de jaartelling en het onderzoek van Illaun Bowe naar de herkomst van de vrouw en het kind zijn zeker de moeite van het lezen waard. Dit wordt allemaal nog eens extra ondersteund door de zeer prettige schrijfstijl van Dunne, die op een hele kalme manier het verhaal zichzelf laat vertellen. Maar jammer genoeg wordt Patrick Dunne door zijn Nederlandse uitgever behoorlijk in de wielen gereden, aangezien op de achterkant van een boek op voorhand al een groot deel van het mysterie wordt onthuld. De korte inhoud geeft namelijk niet alleen een kort overzicht van waar het boek zo ongeveer over gaat, maar verklapt ook een belangrijk gegeven, wat de auteur zelf pas tegen het eind van het boek besluit te onthullen. Het ontneemt Keltisch Graf een deel van haar spanning en zorgt er tevens voor dat bepaalde onvolkomenheden in het boek extra onder de aandacht worden gebracht. Want ondanks het mooie thema en de intrigerende link met het verleden, bevat het boek absoluut een paar losse eindjes die de geloofwaardigheid van bepaalde gebeurtenissen niet ten goede komen. Dit is absoluut slordig te noemen en haalt het verhaal ook enigszins naar beneden. Onverklaarbaar is bijvoorbeeld dat er vanaf de ontdekking van de beide veenlijken, nauwelijks aandacht is voor de baby en dat alleen de gevonden vrouw een naam krijgt toebedacht. Met de informatie op de achterflap van het boek misschien wel logisch, maar in de chronologische volgorde van het verhaal is het een zeer grote onvolkomenheid. Zoals er in Keltisch Graf dus wel meerdere gaten te vinden zijn en waarbij ook het einde niet echt een schoonheidsprijs krijgt.
Patrick Dunne had veel meer uit dit boek kunnen en moeten halen aangezien de mogelijkheden daartoe praktisch voor het grijpen lagen. Een beïnvloedbare politicus, geheime verhoudingen, intrigerende legendes, een totaal van de buitenwereld afgesloten klooster, nieuw ontdekte familiebanden, eeuwenoude lijken en religieuze voorwerpen, voor een deel allemaal weer gekoppeld aan de prachtige volksverhalen die in Ierland altijd weer om de hoek komen kijken. Maar helaas heeft Dunne er niet voor gekozen om dit allemaal te benutten en heeft hij ook alle karakters nauwelijks willen uitwerken. Waardoor er uiteindelijk een aardig verhaal met slechts weinig diepgang is overgebleven, dat nauwelijks indruk zal maken op de meeste liefhebbers van literaire thrillers. Een klassiek voorbeeld van een duidelijk gemiste kans.
Het bovenstaande is een uitstekende basis voor een mysterieuze thriller, waarover Patrick Dunne ook nog eens een flink sausje van Keltische geheimzinnigheid heeft gegoten. Dwars door het verhaal lopen allerlei feiten en gegevens die terug te voeren zijn tot het begin van de jaartelling en het onderzoek van Illaun Bowe naar de herkomst van de vrouw en het kind zijn zeker de moeite van het lezen waard. Dit wordt allemaal nog eens extra ondersteund door de zeer prettige schrijfstijl van Dunne, die op een hele kalme manier het verhaal zichzelf laat vertellen. Maar jammer genoeg wordt Patrick Dunne door zijn Nederlandse uitgever behoorlijk in de wielen gereden, aangezien op de achterkant van een boek op voorhand al een groot deel van het mysterie wordt onthuld. De korte inhoud geeft namelijk niet alleen een kort overzicht van waar het boek zo ongeveer over gaat, maar verklapt ook een belangrijk gegeven, wat de auteur zelf pas tegen het eind van het boek besluit te onthullen. Het ontneemt Keltisch Graf een deel van haar spanning en zorgt er tevens voor dat bepaalde onvolkomenheden in het boek extra onder de aandacht worden gebracht. Want ondanks het mooie thema en de intrigerende link met het verleden, bevat het boek absoluut een paar losse eindjes die de geloofwaardigheid van bepaalde gebeurtenissen niet ten goede komen. Dit is absoluut slordig te noemen en haalt het verhaal ook enigszins naar beneden. Onverklaarbaar is bijvoorbeeld dat er vanaf de ontdekking van de beide veenlijken, nauwelijks aandacht is voor de baby en dat alleen de gevonden vrouw een naam krijgt toebedacht. Met de informatie op de achterflap van het boek misschien wel logisch, maar in de chronologische volgorde van het verhaal is het een zeer grote onvolkomenheid. Zoals er in Keltisch Graf dus wel meerdere gaten te vinden zijn en waarbij ook het einde niet echt een schoonheidsprijs krijgt.
Patrick Dunne had veel meer uit dit boek kunnen en moeten halen aangezien de mogelijkheden daartoe praktisch voor het grijpen lagen. Een beïnvloedbare politicus, geheime verhoudingen, intrigerende legendes, een totaal van de buitenwereld afgesloten klooster, nieuw ontdekte familiebanden, eeuwenoude lijken en religieuze voorwerpen, voor een deel allemaal weer gekoppeld aan de prachtige volksverhalen die in Ierland altijd weer om de hoek komen kijken. Maar helaas heeft Dunne er niet voor gekozen om dit allemaal te benutten en heeft hij ook alle karakters nauwelijks willen uitwerken. Waardoor er uiteindelijk een aardig verhaal met slechts weinig diepgang is overgebleven, dat nauwelijks indruk zal maken op de meeste liefhebbers van literaire thrillers. Een klassiek voorbeeld van een duidelijk gemiste kans.
1
Reageer op deze recensie