Het heeft daarom een groot deel van mijn nachtrust gekost toen ik het gewoon in één dag wilde uitlezen.

Na De eerstverlorere is dit het tweede boek van James Patterson over de zogenaamde Women's Murder Club. Het middelpunt van deze serie is inspecteur Lindsey Boxer, die inmiddels aan het hoofd staat van de afdeling Moordzaken van San Francisco. Nadat ze in het vorige deel de bruidspaarmoorden heeft opgelost krijgt Boxer deze keer te maken met de schokkende moord op een jong meisje. Ze werd doodgeschoten nadat ze de kerk had verlaten na afloop van een repetitie met het plaatselijke koor. Na enig speurwerk denkt Lindsey Boxer dat dezelfde moordenaar ook verantwoordelijk is voor de moord op een oude vrouw, maar de inmiddels te hulp geroepen FBI denkt daar duidelijk anders over. Samen met haar drie grootste vriendinnen, de journaliste Cindy Thomas, openbare aanklager Jill Bernhardt en patholoog-anatoom Claire Washburn, gaat ze op zoek naar een verband tussen de moorden en al snel blijkt er een angstaanjagend patroon te zijn.

Met Mijn wil geschiede heeft Patterson zijn tweede serie - naast die over Alex Cross - een volledig bestaansrecht gegeven. Opvallend is dat beide reeksen bijna door twee verschillende auteurs lijken te zijn geschreven. De manier van benaderen door Patterson is namelijk volstrekt anders en onderschrijft in wezen zijn grote klasse. In dit tweede deel worden vrijwel alle karakters weer verder uitgediept en zijn de vier vrouwen inmiddels een hecht team geworden waarin vriendschap, liefde en een groot gevoel voor rechtvaardigheid centraal staan. Binnen dit geheel is er een gezamenlijke strijd tegen het onrecht, maar uiteraard ook veel steun en begrip voor de individuele problemen. Vooral Jill Bernhardt en Claire Washburn krijgen behoorlijk wat op hun af, maar ook Lindsey Boxer heeft de steun van haar vriendinnen nodig om een aantal zeer emotionele gebeurtenissen te kunnen verwerken.

Hoewel de moorden oplopen en een op het oog zeer rascistisch karakter hebben, ontdekt de Women's Murder Club dat het allemaal te maken heeft met bepaalde gebeurtenissen uit het verleden. De moordenaar lijkt daarbij zijn vizier ook op één van de vier vrouwen te gaan richten en Lindsey Boxer wil daarom proberen hem in de val te lokken. Als het vervolgens tot een bloedige confrontatie komt beginnen bij haar echter de twijfels te komen dat ze misschien toch niet de ware dader heeft gevonden.

In zijn totaliteit is Mijn wil geschiede weer een echte Patterson geworden. In een aantal gevallen lijkt het losjes gebaseerd te zijn op een reeks misdrijven die Amerika een paar jaar geleden in een ijzeren greep heeft gehouden. Het hele verhaal is zeer vlot geschreven en de ruim honderd hoofdstukken hebben de neiging zich bijna visueel op je netvlies te branden. Hoewel het misschien net een klein beetje minder verrassend is dan De eerstverlorene, was het voor mij toch nauwelijks mogelijk om het boek tijdelijk even aan de kant te leggen. Het heeft daarom een groot deel van mijn nachtrust gekost toen ik het gewoon in één dag wilde uitlezen. Met daarbij de vervelende wetenschap in mijn achterhoofd dat de laatste pagina's steeds dichterbij kwamen en ik het boek uiteindelijk alsnog definitief moest sluiten. Grappig is het om te zien dat Lindsey Boxer in dit (en het vorige) boek graag een cd lijkt op te zetten van Sarah McLachlan, toevallig ook een persoonlijke favoriet van ondergetekende.

Mijn wil geschiede is een heel spannend boek waarbij James Patterson zich wederom van zijn beste kant heeft laten zien. Maar dat is misschien wel de enige kant die hij heeft!