Hebban recensie
Heel knap als je zoveel spanning en vernuft kan leggen in een relatief zeer kort verhaal. Maar Margolin is dan ook een meesterverteller...
Dit slechts 90 paginas tellende boekje werd in 1997 uitgebracht ter gelegenheid van de Maand van het Spannende Boek. Ondanks de beperkingen die verbonden zijn aan het schrijven van korte verhalen, is het Phillip Margolin toch gelukt om er iets heel moois van te maken. De advocaat Alan Parks krijgt de opdracht om projectontwikkelaar Paul McCann te verdedigen, die beschuldigd is van de moord op een vrouw. Hoewel Parks bijna zeker denkt te weten dat zijn cliënt schuldig is, doet hij er werkelijk alles aan om hem vrij te krijgen. De belangrijkste getuige lijkt echter roet in het eten te gooien, maar dan komen de gebeurtenissen plotseling in een stroomversnelling en moet Parks zelfs gaan vrezen voor zijn eigen leven.
Phillip Margolin is een zeer begenadigde auteur en ik heb vrijwel al zijn boeken gelezen. Hij wordt vaak vergeleken met John Grisham, maar persoonlijk ben ik van mening dat Margolin de betere van de twee is. Maar de verkoopcijfers ondersteunen deze stelling jammer genoeg niet en dus moet Margolin genoegen nemen met een rol in de schaduw van zijn concurrent. Maar met boeken als De Kroongetuige, Als de Duisternis Valt, De Laatste Onschuldige en vooral Verdwenen, Maar Niet Vergeten, heeft hij inmiddels wel een enorme schare fans weten op te bouwen. Met het korte verhaal van Rookgordijn komen die ook allemaal ruimschoots aan hun trekken, want het zit werkelijk uitstekend in elkaar. Vanaf het eerste begin is er sprake van een bepaald mysterie, waar je maar moeilijk de vinger op kan leggen. Wat is er nu precies allemaal aan de hand? En waarom begint het verhaal met een gewonde Alan Parks die in een politieauto allerlei vragen van de politie moet beantwoorden? Gaandeweg krijg je meer inzicht in de situatie, maar tot de laatste regels blijf je toch nog enigszins in het ongewisse.
Heel knap als je zoveel spanning en vernuft kan leggen in een relatief zeer kort verhaal. Maar Margolin is dan ook een meesterverteller, die bij zijn verhalen kan putten uit zijn enorme ervaring als strafpleiter bij diverse grote moordzaken. Dit boekje zal inmiddels vrij lastig te vinden zijn, maar het loont absoluut de moeite om er naar op zoek te gaan.
Phillip Margolin is een zeer begenadigde auteur en ik heb vrijwel al zijn boeken gelezen. Hij wordt vaak vergeleken met John Grisham, maar persoonlijk ben ik van mening dat Margolin de betere van de twee is. Maar de verkoopcijfers ondersteunen deze stelling jammer genoeg niet en dus moet Margolin genoegen nemen met een rol in de schaduw van zijn concurrent. Maar met boeken als De Kroongetuige, Als de Duisternis Valt, De Laatste Onschuldige en vooral Verdwenen, Maar Niet Vergeten, heeft hij inmiddels wel een enorme schare fans weten op te bouwen. Met het korte verhaal van Rookgordijn komen die ook allemaal ruimschoots aan hun trekken, want het zit werkelijk uitstekend in elkaar. Vanaf het eerste begin is er sprake van een bepaald mysterie, waar je maar moeilijk de vinger op kan leggen. Wat is er nu precies allemaal aan de hand? En waarom begint het verhaal met een gewonde Alan Parks die in een politieauto allerlei vragen van de politie moet beantwoorden? Gaandeweg krijg je meer inzicht in de situatie, maar tot de laatste regels blijf je toch nog enigszins in het ongewisse.
Heel knap als je zoveel spanning en vernuft kan leggen in een relatief zeer kort verhaal. Maar Margolin is dan ook een meesterverteller, die bij zijn verhalen kan putten uit zijn enorme ervaring als strafpleiter bij diverse grote moordzaken. Dit boekje zal inmiddels vrij lastig te vinden zijn, maar het loont absoluut de moeite om er naar op zoek te gaan.
1
Reageer op deze recensie