Wat mij betreft is dit een echte klassieker binnen het genre en kan ik alleen maar hopen dat zij dit enorme hoge niveau nog vele jaren kan weten vast te houden.

FBI-profiler Maggie O’Dell heeft ruim twee jaar achter de extreem wrede seriemoordenaar Albert Stucky aangezeten, voordat hij eindelijk werd gepakt. Door de pers werd Stucky al snel De Verzamelaar genoemd, aangezien hij tientallen vrouwen had ontvoerd en vervolgens genadeloos had afgeslacht. Op bepaalde momenten hield hij zelfs meerdere vrouwen gelijktijdig gevangen om ze pas na dagen van onbeschrijfelijke martelingen te vermoorden. Vlak voor Stucky eindelijk door de FBI werd ingerekend, was O’Dell door hem in de val gelokt en moest zij toekijken hoe hij zich volledig ging uitleven op twee andere vrouwen.

De bovenstaande informatie krijg je als lezer mee in het eerste boek van Alex Kava, het meer dan uitstekende Duister Kwaad. Maggie O’Dell is dan alweer op jacht naar een andere moordenaar, maar heeft tevens te kampen met vreselijke nachtmerries waarin ze de verschrikkingen van Albert Stucky opnieuw beleefd. Als ze samen met sheriff Nick Morreli de moord op twee jonge kinderen weet op te lossen, krijgt ze vlak voor haar vertrek naar huis te horen dat Albert Stucky heeft weten te ontsnappen en van de aardbodem lijkt te zijn verdwenen. O’Dell is er echter van overtuigd dat de seriemoordenaar weer van zich zal laten horen en weet dat haar nachtmerries nog lang niet voorbij zijn.

In De Val, het tweede boek van Alex Kava, gaat Maggie O’Dell voor de tweede keer op jacht naar Albert Stucky, als blijkt dat hij weer bezig is een nieuwe verzameling van vrouwen aan te leggen. Overal worden de verminkte lichamen van jonge vrouwen gevonden en daarnaast laat de psychopaat volop boodschappen achter die duidelijk maken dat hij een spel wil spelen met de FBI. De schrijfstijl van Kava weet de spanning van dit boek naar grote hoogte te doen stijgen en tijdens het lezen zit je constant op het puntje van je stoel. Dit boek is namelijk zo ontzettend spannend dat het bijna met geen enkele andere thriller valt te vergelijken. Eerder al schreef ik dat Duister Kwaad te vergelijken was met bijvoorbeeld Kiss The Girls van James Patterson en eigenlijk geldt dat ook voor dit tweede boek. Maar Kava heeft zo'n eigen manier van schrijven dat het onmogelijk is om haar nog met andere auteurs in één en hetzelfde hokje te plaatsen. De beschrijvingen van de misdaden van Albert Stucky zijn levensecht en van een haast onmogelijke wreedheid. Maar Kava beschrijft alle wandaden van de man zo goed dat je haast in de huid van de man gaat kruipen en als het ware gaat meeliften op de volkomen verknipte zienswijze van deze seriemoordenaar. Het knappe is dat ze Stucky levensecht heeft gemaakt en zeer angstaanjagend, maar zonder dat het bloed constant van het papier afdruipt. De enorme spanning zit vaak in het suggestieve en in de reacties van Maggie O’Dell, die helemaal geobsedeerd raakt in haar jacht naar de man die haar leven volledig beheerst.

Iedere keer als O’Dell denkt dat ze Stucky bijna te pakken heeft, weet hij toch weer te ontsnappen. Inmiddels heeft ze hulp gekregen van Nick Morreli, die een baan heeft gekregen bij de officier van justitie. Tevens heeft ze met de wat chaotisch werkende R.J. Tully een nieuwe partner gekregen bij de FBI. Maar al snel wordt duidelijk dat O’Dell nog altijd het liefste helemaal alleen de zaak wil proberen op te lossen en dan niet van plan is om het leven van Stucky te sparen. In het spectaculaire slot komt het uiteindelijk tot een zeer gewelddadig treffen tussen haar en de seriemoordenaar en ontstaan er een aantal zeer verrassende wendingen in het verhaal. Zelden heb ik zo intens genoten van een boek als van deze tweede thriller van Alex Kava. Wat mij betreft is dit een echte klassieker binnen het genre en kan ik alleen maar hopen dat zij dit enorme hoge niveau nog vele jaren kan weten vast te houden. Want dan staat ons nog heel wat vuurwerk te wachten.