Niet bijster sterke ontknoping

maar alle losse draadjes komen wel bij elkaar. ,Hoewel als laatste in vertaling uitgebracht, is Verloren dochter het derde boek van Dennis Lehane en het derde deel in de serie over Patrick Kenzie en Angela Gennaro. Waarom een uitgever niet gewoon de juiste volgorde besluit aan te houden bij het vertalen van de boeken van een auteur waarvoor het de rechten bezit, zal altijd wel een raadsel blijven. Nog raadselachtiger wordt het als dat het zo lang uitgestelde deel ook nog eens één van de beste boeken van de desbetreffende schrijver blijkt te zijn. Want die conclusie kan zeker getrokken worden na het lezen van Verloren dochter, een zeer spannende pageturner waarin bijtende humor, bruut geweld, harde actie en verschillende plotwendingen elkaar doorlopend lijken af te wisselen. De twee privé-detectives worden ingehuurd door de schatrijke Trevor Stone om zijn spoorloos verdwenen dochter Desiree te vinden. De miljardair heeft nog maar enkele weken te leven en nadat één van de beste detectives haar niet heeft kunnen vinden, moeten Kenzie en Gennaro de dochter zien te vinden. Het spoor leidt naar een kerkelijke instantie die mensen met verdriet probeert te helpen hun weg in het leven weer terug te vinden, maar zoals wel vaker is de humanitaire uitstraling slechts een slim gekozen dekmantel voor groot financieel gewin.

Nadat Patrick Kenzie en Angela Gennaro naar het warme Florida zijn vertrokken, raken de ontwikkelingen in een stroomversnelling. Hun opdrachtgever blijkt niet volledig de waarheid te hebben gesproken en ook Desiree is mogelijk niet het schoolvoorbeeld van een liefhebbende dochter. Beetje bij beetje komt de waarheid boven water, maar ondertussen moeten de privé-detectives wel vechten voor hun eigen leven. Net als in de andere boeken van Dennis Lehane is de humor werkelijk fantastisch, zonder dat het zo’n opvallende plaats inneemt dat het de vaart uit het verhaal kan halen. Soms moet je een zin twee keer lezen om zeker te weten wat er nu precies wordt gezegd en probeer dan maar eens een spontane schaterlach te onderdrukken. Met name de scène waarin Kenzie in Florida door de politie meer dan twaalf uur wordt ondervraagd, voordat zijn advocaat hem daar komt bevrijden, is van een zeer hoog en vooral vermakelijk niveau. Mooi gevonden is ook de cryptische tip die de speurders ontvangen om op zoek te gaan naar een straat die alleen wordt omschreven als een bekend nummer van Bob Dylan.

Jammer genoeg is in dit derde deel de rol van Bubba Rogowski, de oersterke en zwaar criminele jeugdvriend van Kenzie en Gennaro, vrij magertjes. Alleen in het eerste deel van het verhaal speelt hij met zijn zwarte humor en psychotische trekjes een rol van betekenis, maar wel weer op zijn eigen en volstrekt unieke manier. De manier van vertellen door Dennis Lehane is weer zeer opzwepend te noemen en de lezers worden bijna gedwongen om volledig mee te gaan in het opzwepende tempo waarin het verhaal zich weet te ontvouwen. De ontknoping is traditiegetrouw (voor wat betreft deze serie) weer niet bijster sterk, maar alle losse draadjes komen wel bij elkaar. De manier waarop de twee detectives vader en dochter bij elkaar brengen is aardig gevonden, maar zeker niet alledaags te noemen. Maar past wel uitstekend bij deze harde thriller van een zeer talentvolle auteur.