De plot zit uitstekend in elkaar.

Na Stad van beenderen heeft Harry Bosch ontslag genomen bij de politie en is hij vervroegd met pensioen gegaan. Een oude zaak laat hem echter niet los en nu hij voldoende tijd heeft om te doen wat hij zelf wil, besluit hij opnieuw op onderzoek te gaan. Vier jaar eerder werd een jonge vrouw vermoord waarbij de dader niet kon worden gevonden. Nog geen twee weken later wordt op een filmset een brute overval gepleegd en maar liefst twee miljoen dollar gestolen. De vermoorde vrouw bleek bij de filmmaatschappij te werken en volgens Bosch zat er een verband tussen beide zaken. Hij werd toentertijd echter van de zaak gehaald en ook nu lijken bepaalde mensen binnen het politiekorps het niet echt te waarderen dat Bosch zich weer in deze gebeurtenissen gaat verdiepen.

Harry Bosch ontdekt dat één van de rechercheurs die oorspronkelijk aan de moord op de vrouw en de overval heeft gewerkt inmiddels zelf het slachtoffer is geworden van een dodelijke schietpartij. De andere rechercheur leeft nog wel maar zit totaal verlamd in een rolstoel. Deze zet Bosch echter wel op het spoor van een verdwenen FBI agente die de hele zaak alleen maar mysterieuzer schijnt te maken. Vooral als blijkt dat ook de terreurbestrijding van Amerika – zeer actief na de aanslagen van 11 september – zich voor de speurtocht van Bosch begint te interesseren.

Het is best wel even wennen als je al acht boeken over Harry Bosch hebt gelezen en hij nu plotseling een gewone burger is. In eerste instantie was ik bang dat het nu helemaal voorbij was met de serie over deze zeer charismatische en eigenzinnige rechercheur. Met de eerste paar hoofdstukken had ik dan ook wat moeite om de aandacht erbij te houden. Alsof ik moest wennen aan de nieuwe rol van Bosch. Ook al omdat er een aantal verwijzingen waren naar vorige delen en die zaten uiteraard niet meer zo heel vers in het geheugen. Maar gaandeweg kwam het juiste gevoel toch weer naar boven en las Verloren licht weer als vanouds.

Hoewel Bosch in eerste instantie denkt dat de verdwenen miljoenen te maken hebben met een terroristische cel met als doel Amerika verder te teisteren met aanslagen, krijgt hij mede dankzij de hulp van een bevriende FBI-agent al snel door dat hij de daders ergens anders moet gaan zoeken. De antiterreureenheid heeft echter andere ideeën en schrikt ook niet terug voor enig machtsmisbruik. Hoewel ik recensies heb gelezen waarin met name het kleine stukje over het terrorisme een storend onderdeel was binnen dit boek, vond ik dat persoonlijk wel meevallen. Het geeft een goed beeld van hoe het er in Amerika nu aan toegaat en hoe met name de lokale overheid volledig paranoïde is geworden. En dat door de behoorlijk opgerekte bevoegdheden van veel wetshandhavers er op sommige vlakken vrijwel geen wetten en rechten meer zijn. Maar na een aantal aanvaringen met deze mensen komt Harry Bosch uiteindelijk wel op het goede spoor terecht en weet hij alle losse eindjes aan elkaar te knopen.

Puntje van kritiek op Verloren licht is het uiteindelijke gemak waarmee Bosch de zaak weet op te lossen. Maar het plot zit wel uitstekend in elkaar en aan het eind staat de fans van Harry Bosch nog een aardige verrassing te wachten. Harry Bosch is voor zichzelf begonnen en dankzij dit boek heb ik – net als Harry zelf – weer vertrouwen in de toekomst. Er zitten vast en zeker nog een aantal mooie verhalen in de zeer creatieve pen van Michael Connelly. Gelukkig maar!