Het is inspecteur Rebus zelf die het verhaal doorlopend interessant maakt en ook met de onderkoelde humor is alles weer uitstekend voor elkaar.

Vanwege de Maand van het Spannende Boek (en het door Ian Rankin geschreven geschenkboekje Schuld & Boete) is uitgeverij Luitingh nog één keer aan een groot offensief begonnen om de thrillerreeks over inspecteur Rankin ook in Nederland vaste voet aan de grond te laten krijgen. Om een vooralsnog duistere reden is dat namelijk nog altijd niet gelukt, ondanks het feit dat kwalitatief gelijkwaardige series van auteurs als Mankell, Indridason en Connelly wel op een aanzienlijke schare liefhebbers kunnen rekenen. De uitgever heeft aangekondigd dat het alle reeds vertaalde delen opnieuw gaat uitbrengen in een zogenaamde mid-price serie, terwijl inmiddels ook het op één na meest recente deel uit de serie is uitgebracht. In combinatie met het een volle maand gratis weg te geven Schuld & Boete zijn alle voortekenen vrij gunstig en lijkt Rankin eindelijk ook in ons land op weg zijn rechtmatige positie in de boekenkast van de liefhebbers van politieromans op te eisen. Op zich dus allemaal positieve berichten, al gaat de uitgever zelf toch een beetje de mist in bij de planning van alle herdrukken. Na de eerste vier delen liggen op moment van schrijven het vijfde en zesde deel namelijk niet in de winkels, maar zijn deel zeven t/m tien wel reeds uitgebracht. Voor alle nieuwe fans van Ian Rankin ontstaat nu dus de vreemde situatie dat de delen over inspecteur Rebus niet in de juiste volgorde zijn te lezen. Niet dat de boeken een vervolg op elkaar zijn, maar Rankin grijpt wel terug op gebeurtenissen in voorgaande delen. En zo kan het gebeuren dat in Vuurwerk (deel zeven) John Rebus eigenlijk vanuit het niets een relatie blijkt te hebben met Patience Aitken, terwijl hij in de tussentijd ook de notoire crimineel Big Ger Cafferty achter de tralies heeft gekregen.

Het zorgt er allemaal voor dat het wat lastig is om in het begin van Vuurwerk de draad van het verhaal op te pakken, hetgeen nog extra moeilijk wordt gemaakt door de voor veel buitenstaanders wat ingewikkelde situatie in Belfast. Het verhaal heeft allerlei verbanden met de situatie in Noord-Ierland en los van allerlei politieke ontwikkelingen komen ook organisaties als de UDR, UVF, UDA en RUC constant in beeld. Veel afkortingen van drie letters, waar de letter U een prominente rol lijkt te vervullen en waarbij ook in mijn hoofd bij tijd en wijlen een soortgelijk woord kwam opduiken. Maar de verschillen tussen bijvoorbeeld de Ulster Defence Regiment, de Ulster Volunteer Force en de Ulster Defence Association zijn in Vuurwerk van groot belang om het volledige boek op juiste waarde te schatten, waardoor het eromheen lezen deze keer geen optie blijkt te zijn. Het geeft een soms wat taaie en verwarrende draai aan het boek, dat in de kern juist een zeer boeiend onderzoek van Rebus herbergt en waar hij op zoek moet naar de moordenaar van een man die op zeer gruwelijke wijze om het leven is gebracht. Het brengt de inspecteur in de meest gewelddadige delen van Edinburgh, waar hij veelvuldig moet vrezen voor zijn eigen veiligheid. Veel hulp van zijn collega’s kan hij daarbij niet verwachten, maar die situatie is voor de eigenzinnige inspecteur niet geheel vreemd.

Vanwege de politieke vermenging met de situatie in Ierland en het gemis van de informatie die in de twee voorgaande delen staat, weet Vuurwerk wat minder te pakken dan de eerste boeken in de serie. Het is zeker niet slecht, verre van dat zelfs, maar je hebt toch steeds het gevoel dat je iets achter de feiten aan loopt te hikken. Het is inspecteur Rebus zelf die het verhaal doorlopend interessant maakt en ook met de onderkoelde humor is alles weer uitstekend voor elkaar. Big Ger Cafferty neemt ook een grote rol voor zijn rekening en zal – volgens het voorwoord van de auteur – in meerdere delen gaan terugkomen. Weer iets om je over te verheugen, in een serie die absoluut op een zeer hoog niveau staat.