Met dit verhaal zet King een stevige neus tegen de fundamentalistische kerk in Amerika en zielige plaatselijke partijpolitiek. Ook de naïviteit van de bevolking die zich zomaar alles laat wijsmaken wordt beeldend beschreven. Het leven van de gevangen gemeenschap wordt met verve neergezet.
Alhoewel ik dus als een koortsige bleef verderlezen in de dikke pil van nagenoeg duizend bladzijden om het verdere verloop van het verhaal te kennen, merkte ik toch ook wel de onaffe draadjes, plotlijnen waar meer uit te halen viel, de soms raadselachtige en overbodige uitweidingen en redeneringen. Het boek had zonder problemen driehonderd bladzijden korter gekund. Net als bij de Donkere Toren komt het slot wat ontgoochelend over. Toch had de metafysische insteek van dat slot - best fascinerend op zich - overtuigender kunnen worden uitgewerkt.