Beetje stil...

Ik was al nieuwsgierig hoe het met Brooks en Norah (en Brandon) zou aflopen. De pijn die ze hadden door het verlies van Jen en de pijn en innerlijke gevechten die daarop volgde. Door het verlies van Jen en de boosheid/onbegrip die daarop volgde was gewoon voelbaar. Ieder mens in het huis was met zijn of haar eigen demonen bezig. Wat er met Norah was gebeurd, hoe Brandon zich voelde en hoe Brooks zich verliest in zijn wraak. Het is geen zwaar boek, maar het bracht de verhaallijn wel meer duidelijkheid. Het is goed volgbaar, ook als je de andere delen langere tijd geleden hebt gelezen! Ik heb er met een lach en een traan van genoten. Ben heel benieuwd naar volgende delen, maar was van dit deel wel een beetje stil.