Lezersrecensie
Die Wende - 1989
Deze week verscheen 'Stern111' van Lutz Seiler (in vertaling bij Meridiaan Boeken). Ik heb echt uitgekeken naar dit boek, want zijn vorige, veelbekroonde boek 'Kruso' uit 2014 vond ik aangrijpend en bijzonder goed geschreven. De titel van het nieuwe boek verwijst naar een Oost-Duits model transistorradio die een cruciale rol speelt in het boek. De vertaling werd opnieuw verzorgd door Herman Vinckers.
Vanochtend begonnen te lezen. In de gauwigheid gevorderd tot p99. Een fantastisch boek. Kruso all over met een treurniswekkende hoofdpersoon en een zonnestelsel aan kleurrijke figuren daaromheen. Zwervers, anarchisten, woningkrakers en autistische kunstenaars bevolken Stern111. Seiler doorspekt zijn nieuwe boek met fijne verwijzingen naar personages uit zijn vorige boek. Gezamenlijk een vreemd en paralel universum van papier en letters met linkjes naar onze werkelijkheid via de Berlijnse straatnamen. Jaja, 1989 was me het jaartje wel.
De ene na de andere fraai citeerbare zin. Een voorbeeld: "...ik ben een lyrisch dichter. Niemand kon ontkennen dat 'lyriek' een afstotend woord was, een woord dat weerzin opwekte. 'Lyriek' was een dichtgedrukte keel, en zodra je bij '-iek' was aangekomen, was de verstikkingsdood ingetreden."
De persstemmen bij onze oosterburen verhoogden terecht mijn verwachtingen:
‘Stern 111 vertelt op grootse wijze over het chaotische ontwaken in Oost-Berlijn na het einde van de DDR .’ – Frankfurter Rundschau
‘Voor de tweede keer is Lutz Seiler er in geslaagd iets zeer buitengewoons te doen: namelijk in een roman die geschikt is voor “het grote publiek” in de beste zin van het woord, te vertellen over hoe men werkelijk het dichterlijke bestaan leidt, een even euforische als wrede aangelegenheid.’ – Frankfurter Allgemeine Zeitung
Vanochtend begonnen te lezen. In de gauwigheid gevorderd tot p99. Een fantastisch boek. Kruso all over met een treurniswekkende hoofdpersoon en een zonnestelsel aan kleurrijke figuren daaromheen. Zwervers, anarchisten, woningkrakers en autistische kunstenaars bevolken Stern111. Seiler doorspekt zijn nieuwe boek met fijne verwijzingen naar personages uit zijn vorige boek. Gezamenlijk een vreemd en paralel universum van papier en letters met linkjes naar onze werkelijkheid via de Berlijnse straatnamen. Jaja, 1989 was me het jaartje wel.
De ene na de andere fraai citeerbare zin. Een voorbeeld: "...ik ben een lyrisch dichter. Niemand kon ontkennen dat 'lyriek' een afstotend woord was, een woord dat weerzin opwekte. 'Lyriek' was een dichtgedrukte keel, en zodra je bij '-iek' was aangekomen, was de verstikkingsdood ingetreden."
De persstemmen bij onze oosterburen verhoogden terecht mijn verwachtingen:
‘Stern 111 vertelt op grootse wijze over het chaotische ontwaken in Oost-Berlijn na het einde van de DDR .’ – Frankfurter Rundschau
‘Voor de tweede keer is Lutz Seiler er in geslaagd iets zeer buitengewoons te doen: namelijk in een roman die geschikt is voor “het grote publiek” in de beste zin van het woord, te vertellen over hoe men werkelijk het dichterlijke bestaan leidt, een even euforische als wrede aangelegenheid.’ – Frankfurter Allgemeine Zeitung
3
Reageer op deze recensie