Na een schitterende dag ligt soms de donkerste nacht op de loer

Je gaat als gezin naar een bekende parade en je laat heel even de hand van je dochter los om deze vervolgens niet meer terug te vinden. Allesoverheersende paniek word je meester, je gaat haar naam brullen maar er komt geen antwoord. Dan ga je verder met het verspreiden van opsporingsfoto’s en pikt de media de zaak op waardoor je eigen kind het meest besproken onderwerp wordt van de dag. Maar die dag gaat voorbij en volgt er stilte tot het moment dat de eerste videotape komt.

De jonge student journalistiek Miren Triggs is gefascineerd door de zaak Templeton en bijt zich erin vast om het erna niet meer los te laten. Ze neemt het heft in eigen handen dat resulteert in een kat- en muisspel tussen een bevlogen journalist en een duistere wereld waarin veel zaken onopgemerkt blijven.

Het verhaal loopt over een periode van twaalf jaar en verspringt steeds van jaartal wat ervoor zorgt dat je wel bij de les moet blijven om alle puzzelstukjes in elkaar te laten passen. Binnen deze jaren wordt het verhaal vanuit verschillend oogpunten beschreven, iets dat mij erg aanspreekt. Zo voel je de wanhoop van de ouders, de gedrevenheid en rauwe emoties van de journaliste en het grote waarom vanuit de ontvoerders. De spanning zakt soms wel weg in het verhaal maar blijft door de verschillende gezichtspunten en het scala aan emoties die de personages voortdrijven toch intrigeren.

Ik ben een grote thriller fan en vond het een verfrissing om eens een thriller te lezen vanuit het gezichtspunt van een jonge journaliste in plaats van ervaren rechercheurs waar de media vaak de rol van sensatiezucht krijgt toebedeeld. Daarnaast zijn de quotes aan het begin van elk hoofdstuk geweldig en zetten je zeker aan het denken.

Javier Castillo heeft met Miren Triggs een nieuw personage geïntroduceerd waar ik nog graag een vervolg van zou willen lezen. Hopelijk komt er dan ook gauw een nieuwe “De zaak…” waar de gedrevenheid van Miren weer bij nodig is.