Lezersrecensie
Heerlijke detective met veel humor
Beatrix en kerst op kasteel Het Oude Loo is het derde verhaal in de reeks over voormalig koningin Beatrix als privédetective van de mysterieuze Eva Philips, over wie niemand iets lijkt te weten. Ze lijkt in nevelen gehuld.
Het is bijna kerst in 1983 als koningin Beatrix zich met gasten heeft geïnstalleerd op kasteel Het Oude Loo. Het barre winterweer verslechtert zodanig dat het gezelschap ingesneeuwd raakt en dus geheel afgesloten is van de buitenwereld. Aanvankelijk maakt niemand zich zorgen. Tot de eerste dode valt.
Beatrix neemt de leiding van het onderzoek op zich, maar al snel staat ze voor raadsels en als er een tweede slachtoffer valt, neemt de ongerustheid toe.
In Beatrix en kerst op kasteel Het Oude Loo is Beatrix de verteller, op een klein aantal passages na waarin haar privé-secretaris en beste vriendin Jet gevolgd wordt. De claustrofobische sfeer van de muur van sneeuw en ijzel rond het kasteel is levendig aanwezig, bijna als een extra personage.
Philips schrijft hilarisch. Beatrix en haar zoon Alex zijn duidelijk herkenbaar als bestaande personen, maar dan wel zoals ze veertig jaar geleden waren. De overige, fictieve personages zet Philips suggestief neer, als verdachte of juist onschuldige, als onaangenaam of juist goedhartig. Soms doet ze dat net over-the-top om zoveel mogelijk te kunnen overbrengen binnen de beperkte omvang van een novelle. Het verhaal leest heerlijk makkelijk weg, de losse omgangsvormen tussen Beatrix en haar personeel zijn humoristisch, het impulsieve gedrag van de voormalige vorstin tovert menigmaal een grijns op het gezicht van de lezer.
De auteur zet haar publiek voor een decor de wereld van bijna een halve eeuw geleden. Een wereld nog zonder mobiele telefoon of internet, met alleen een vaste telefoonlijn die door de storm dood is en fototoestellen met filmrolletjes. Voeg daarbij heen volledige afsluiting van de buitenwereld met een moordenaar in het midden en zo ontstaat er groeiend wantrouwen, boosheid, kritiek en veel angst.
Beatrix pakt samen met Jet voortvarend het onderzoek op, met echte ondervragingen en zoektochten. Onverstoorbaar verbergt zij haar eigen paniek zo veel mogelijk, tot zijzelf ook in gevaar komt.
De tot nu toe ongrijpbare Eva Philips heeft zeer zeker potentie als auteur. Qua taalgebruik zou ze zich hier en daar nog wel kunnen perfectioneren. Maar Beatrix en kerst op kasteel Het Oude Loo is een amusante novelle, heerlijk voor een middagje lezen als het buiten koud is en sneeuwt. Luchtige cosy crime, losjes geschreven, een oerdegelijke whodunnit-detective in de sfeer van de grote Agatha Christie, maar dan met veel mEer humor.
Deze recensie staat ook op vrouwenthrillers.nl
Het is bijna kerst in 1983 als koningin Beatrix zich met gasten heeft geïnstalleerd op kasteel Het Oude Loo. Het barre winterweer verslechtert zodanig dat het gezelschap ingesneeuwd raakt en dus geheel afgesloten is van de buitenwereld. Aanvankelijk maakt niemand zich zorgen. Tot de eerste dode valt.
Beatrix neemt de leiding van het onderzoek op zich, maar al snel staat ze voor raadsels en als er een tweede slachtoffer valt, neemt de ongerustheid toe.
In Beatrix en kerst op kasteel Het Oude Loo is Beatrix de verteller, op een klein aantal passages na waarin haar privé-secretaris en beste vriendin Jet gevolgd wordt. De claustrofobische sfeer van de muur van sneeuw en ijzel rond het kasteel is levendig aanwezig, bijna als een extra personage.
Philips schrijft hilarisch. Beatrix en haar zoon Alex zijn duidelijk herkenbaar als bestaande personen, maar dan wel zoals ze veertig jaar geleden waren. De overige, fictieve personages zet Philips suggestief neer, als verdachte of juist onschuldige, als onaangenaam of juist goedhartig. Soms doet ze dat net over-the-top om zoveel mogelijk te kunnen overbrengen binnen de beperkte omvang van een novelle. Het verhaal leest heerlijk makkelijk weg, de losse omgangsvormen tussen Beatrix en haar personeel zijn humoristisch, het impulsieve gedrag van de voormalige vorstin tovert menigmaal een grijns op het gezicht van de lezer.
De auteur zet haar publiek voor een decor de wereld van bijna een halve eeuw geleden. Een wereld nog zonder mobiele telefoon of internet, met alleen een vaste telefoonlijn die door de storm dood is en fototoestellen met filmrolletjes. Voeg daarbij heen volledige afsluiting van de buitenwereld met een moordenaar in het midden en zo ontstaat er groeiend wantrouwen, boosheid, kritiek en veel angst.
Beatrix pakt samen met Jet voortvarend het onderzoek op, met echte ondervragingen en zoektochten. Onverstoorbaar verbergt zij haar eigen paniek zo veel mogelijk, tot zijzelf ook in gevaar komt.
De tot nu toe ongrijpbare Eva Philips heeft zeer zeker potentie als auteur. Qua taalgebruik zou ze zich hier en daar nog wel kunnen perfectioneren. Maar Beatrix en kerst op kasteel Het Oude Loo is een amusante novelle, heerlijk voor een middagje lezen als het buiten koud is en sneeuwt. Luchtige cosy crime, losjes geschreven, een oerdegelijke whodunnit-detective in de sfeer van de grote Agatha Christie, maar dan met veel mEer humor.
Deze recensie staat ook op vrouwenthrillers.nl
1
Reageer op deze recensie