Lezersrecensie
Indringend, beklemmend
Clémence Michallon is Frans-Amerikaans journalist. De stille huisgenoot is haar debuut-thriller.
Aidan Thomas is een populaire burger in zijn woonplaats en toegewijd vader. Wat niemand weet, is dat hij ook acht vrouwen heeft vermoord. Maar zijn negende slachtoffer, dat hij Rachel noemt, heeft hij gespaard. Haar houdt hij gevangen in een schuur achter zijn huis.
Als hij met zijn dertienjarige dochter Cecilia na de dood van zijn vrouw moet verhuizen, neemt hij Rachel mee. Hij vertelt Cecilia dat zij een familievriendin is die tijdelijk een kamer bij hen huurt.
Michallon heeft een originele manier van vertellen. Het verhaal komt tot ons via Rachel, Cecilia en Emily, de vrouw die bezig is verliefd op Aiden te worden. Maar tussendoor staan korte , onheilspellende stukjes vanuit het perspectief van de vermoorde vrouwen ins hun laatste momenten. Aiden zelf krijgt in hele hele boek geen stem, we lezen over hem uitsluitend uit de tweede hand.
Rachel - de opgesloten vrouw - spreekt voortdurend over zichzelf in tweede persoon enkelvoud, hetgeen een bizar, vervreemdend en afstandelijk effect geeft. Dit geeft exact weer hoe zij zich voelt: ze functioneert alleen nog maar buiten haar lichaam, alsof ze daar geen deel meer van uitmaakt. Toch blijft een deel van haar geest alert. Ze doet steeds voorkomen alsof ze zich aan haar ontvoerder onderwerpt, maar alle zintuigen staan op scherp om direct van het moment te profiteren als zich dat zou voordoen. Als lezer kun je je helemaal vereenzelvigen met de gevangen vrouw. De beklemmende sfeer gaat onder de huid zitten. Dat Rachel telkens tot andere besluiten komt, hoe ze de een na de andere gelegenheid voorbij laat gaan om te ontsnappen, zorgt daarom voor flink knarsetanden.
‘Je strekt je hand uit en je krijgt een tupperwaredoos.’
‘Je bestudeert zijn gezicht. ‘Hoe dat zo?’ vraag je.’
Het is voor de lezer direct bekend dat Aiden acht vrouwen heeft vermoord en er eentje - de negende - al vijf jaar opgesloten houdt, daar zit niet de spanning in het verhaal.. Die zit wel in de achtbaan van wanhoop en de verslagenheid die de moed en vindingrijkheid van Rachel afwisselt, haar gehersenspoelde bestaan met daarnaast de wil om eruit te komen.
Michallon laat het effect van Aidens gedrag op de drie vrouwen afzonderlijk indringend doorvoelen. Op den duur ontstaat er zelfs een bepaalde band tussen de drie. Op het moment dat ze in opperste paniek samen sterk lijken te staan, volgt er een adembenemende eindspurt.
Michallon heeft er achter voor gekozen om dit schokkende, zeer pakkend geschreven verhaal abrupt te eindigen. Ze laat daarmee veel vraagtekens staan.
De stille huisgenoot is een fantastische psychologische thriller die je als lezer in zijn greep houdt. Het boek heeft een originele insteek, maar het slot heeft een betere uitwerking verdiend.
1
Reageer op deze recensie