Lezersrecensie
Een iets tegenvallende plot
Valerie Keogh is het pseudoniem van de Britse Valerie Dickenson. Zij heeft Engelse en Amerikaanse literatuur gestudeerd, en zelf jarenlang als verpleegkundige gewerkt. Inmiddels staan er al meer dan twintig psychologische thrillers op haar naam. De verpleegkundige is de eerste die in het Nederlands is vertaald. Helaas laat deze vertaling in woordkeuzes wel wat te wensen over.
Lissa McCollis is haar hele leven gepest, hetgeen haar erg heeft verbitterd en een weg heeft doen inslaan waar ze niet meer van af kan wijken. Als verpleegkundige wordt ze voor het eerst in haar leven gerespecteerd en gewaardeerd. Alleen heeft Lissa heeft een hekel aan haar werk en vooral aan de onprofessionele, onaangename mensen waar ze mee te maken heeft.
Terwijl ze altijd op de achtergrond blijft, werken haar hersenen op volle toeren. Lissa is in staat om dichtbij mensen komen en hun geheimen te ontdekken.
De verpleegkundige is opgebouwd uit twee delen, het hele verhaal wordt in eerste persoon enkelvoud verteld door Lissa, die terugkijkend haar levensverhaal doet. Keogh’s stijl is verhalend, met mooie goedlopende lange zinnen, waarmee ze een helder beeld van Lissa en haar omgeving voor de ogen van haar lezers neerzet.
Lissa snakt haar hele leven al naar geborgenheid en liefde. Op school was ze niet populair, thuis kreeg ze te weinig aandacht en zorg. Maar ze wacht onverstoorbaar haar tijd af. Als ze er op 16-jarige leeftijd alleen voor komt te staan, is alles wat ze voelt verraad en wrok.
De verpleegkundige doet ergens heel vervreemdend aan. De contradictie van een vrouw die liefdevol voor mensen zorgt en de afstandelijke, emotieloze, nuchtere toon, gespeend van ook maar een beetje empathie, waarmee ze de lezer over haar plannen vertelt, doet de kilte om het hart slaan. Men volgt nauwkeurig haar gedachtegang, haar soms verknipte logica.
Hier en daar heeft Keogh waarschuwende opmerkingen ingevoegd die de alertheid hoog houden en waarmee ze de verwachting van reëel gevaar wekt.
‘Ik had toen weg moeten gaan, ik had het lot niet moeten tarten, maar (…)’
‘Ik had beter moeten weten, had me moeten omkeren en wegrennen.’
Het verhaal leest als een trein, er zit veel vaart in en het is zenuwslopend, onderhoudend en intrigerend. Daarom is het jammer dat de plot tegenvalt. De wending aan het slot is angstaanjagend, maar er zitten er onlogische elementen in waardoor de geloofwaardigheid een duw krijgt. De verpleegkundige is niet echt een nagelbijtend spannende thriller, mede door het slot en de open eindjes. Die zijn waarschijnlijk bedoeld als huiveringwekkend, maar omdat de lezers vanaf pagina één alles al weten van Lissa, heeft dit niet het gewenste effect.
Deze recensie staat ook op vrouwenthrillers.nl
Lissa McCollis is haar hele leven gepest, hetgeen haar erg heeft verbitterd en een weg heeft doen inslaan waar ze niet meer van af kan wijken. Als verpleegkundige wordt ze voor het eerst in haar leven gerespecteerd en gewaardeerd. Alleen heeft Lissa heeft een hekel aan haar werk en vooral aan de onprofessionele, onaangename mensen waar ze mee te maken heeft.
Terwijl ze altijd op de achtergrond blijft, werken haar hersenen op volle toeren. Lissa is in staat om dichtbij mensen komen en hun geheimen te ontdekken.
De verpleegkundige is opgebouwd uit twee delen, het hele verhaal wordt in eerste persoon enkelvoud verteld door Lissa, die terugkijkend haar levensverhaal doet. Keogh’s stijl is verhalend, met mooie goedlopende lange zinnen, waarmee ze een helder beeld van Lissa en haar omgeving voor de ogen van haar lezers neerzet.
Lissa snakt haar hele leven al naar geborgenheid en liefde. Op school was ze niet populair, thuis kreeg ze te weinig aandacht en zorg. Maar ze wacht onverstoorbaar haar tijd af. Als ze er op 16-jarige leeftijd alleen voor komt te staan, is alles wat ze voelt verraad en wrok.
De verpleegkundige doet ergens heel vervreemdend aan. De contradictie van een vrouw die liefdevol voor mensen zorgt en de afstandelijke, emotieloze, nuchtere toon, gespeend van ook maar een beetje empathie, waarmee ze de lezer over haar plannen vertelt, doet de kilte om het hart slaan. Men volgt nauwkeurig haar gedachtegang, haar soms verknipte logica.
Hier en daar heeft Keogh waarschuwende opmerkingen ingevoegd die de alertheid hoog houden en waarmee ze de verwachting van reëel gevaar wekt.
‘Ik had toen weg moeten gaan, ik had het lot niet moeten tarten, maar (…)’
‘Ik had beter moeten weten, had me moeten omkeren en wegrennen.’
Het verhaal leest als een trein, er zit veel vaart in en het is zenuwslopend, onderhoudend en intrigerend. Daarom is het jammer dat de plot tegenvalt. De wending aan het slot is angstaanjagend, maar er zitten er onlogische elementen in waardoor de geloofwaardigheid een duw krijgt. De verpleegkundige is niet echt een nagelbijtend spannende thriller, mede door het slot en de open eindjes. Die zijn waarschijnlijk bedoeld als huiveringwekkend, maar omdat de lezers vanaf pagina één alles al weten van Lissa, heeft dit niet het gewenste effect.
Deze recensie staat ook op vrouwenthrillers.nl
1
Reageer op deze recensie