Lezersrecensie
Hartverwarmend
De Canadese Nita Prose, het pseudoniem van Nita Pronovost, is een Canadese auteur en boekredacteur. Ze begon haar schrijverscarrière bij literaire tijdschriften voordat ze productieredacteur en later senior redacteur werd. Uiteindelijk werkte ze als redactioneel directeur werd. Ook schreef ze als ghostwriter van memoires van beroemdheden.
Het kamermeisje is het eerste deel van een cosy crime-serie rond Molly.
Molly is een beetje vreemde en onopvallende jonge vrouw. Ze is geknipt voor haar werk als kamermeisje in het Regency Grand Hotel, waar ze met overgave werkt, zonder dat iemand aandacht voor haar heeft. Toch komt ze – ongewild – in de spotlights te staan wanneer ze een onaangename, maar steenrijke gast dood op zijn bed aantreft. Opeens is ze hoofdverdachte in een moordzaak en belandt ze in een web van leugens.
Het kamermeisje wordt verteld door Molly zelf. Prose laat [recies zien wie Molly is, hoe ze denkt en waarom ze handelt zoals za dat doet. Molly neemt alles letterlijk, ze begrijpt beeldspraak of humor niet, emotie speelt geen rol. Op sociaal vlak is ze onhandig, maar in haar werk heel precies op details. Het hoogst haalbare voor haar is dat de hotelkamer weer in onberispelijke staat is als ze ermee klaar is. Structuur is voor haar van levensbelang. Prose benoemt het niet, maar een en ander doet sterk denken aan een vorm van autisme.
De wereldvreemde Molly komt wat naïef over, ze heeft een vast geloof in het goede van de mens, zelfs als ze verdacht wordt van moord. Ze is zich niet bewust van het wespennest waarin ze door al haar goede bedoelingen terechtkomt.
Het verhaal ademt de sfeer van de jaren ’30 van de vorige eeuw, de tijd van Agatha Christie, maar het speelt wel degelijk in het heden. Dat bewijzen alle aanwezige moderne technieken als mobiele telefoons, geld pinnen en computers. Maar ze voelen bijna als anachronismen.
Het kamermeisje is een heel leuk detectiveverhaal. Het is hartverwarmend en soms onbedoeld grappig. De plot is niet enorm spannend, omdat et gelijk al vrij duidelijk is wat er aan de hand is. Maar constant tintelt nog een onopgelost stukje iets wat Molly al die tijd al dwars zat. Prose bewaart dit voor het slot als een onverwachte twist. Zelfs hier straalt Molly alleen maar goedheid uit.
Het kamermeisje krijgt vervolgdelen. Het is te verwachten dat stukjes van Molly’s persoonlijke leven daar verder toegelicht zullen worden.
Het kamermeisje is het eerste deel van een cosy crime-serie rond Molly.
Molly is een beetje vreemde en onopvallende jonge vrouw. Ze is geknipt voor haar werk als kamermeisje in het Regency Grand Hotel, waar ze met overgave werkt, zonder dat iemand aandacht voor haar heeft. Toch komt ze – ongewild – in de spotlights te staan wanneer ze een onaangename, maar steenrijke gast dood op zijn bed aantreft. Opeens is ze hoofdverdachte in een moordzaak en belandt ze in een web van leugens.
Het kamermeisje wordt verteld door Molly zelf. Prose laat [recies zien wie Molly is, hoe ze denkt en waarom ze handelt zoals za dat doet. Molly neemt alles letterlijk, ze begrijpt beeldspraak of humor niet, emotie speelt geen rol. Op sociaal vlak is ze onhandig, maar in haar werk heel precies op details. Het hoogst haalbare voor haar is dat de hotelkamer weer in onberispelijke staat is als ze ermee klaar is. Structuur is voor haar van levensbelang. Prose benoemt het niet, maar een en ander doet sterk denken aan een vorm van autisme.
De wereldvreemde Molly komt wat naïef over, ze heeft een vast geloof in het goede van de mens, zelfs als ze verdacht wordt van moord. Ze is zich niet bewust van het wespennest waarin ze door al haar goede bedoelingen terechtkomt.
Het verhaal ademt de sfeer van de jaren ’30 van de vorige eeuw, de tijd van Agatha Christie, maar het speelt wel degelijk in het heden. Dat bewijzen alle aanwezige moderne technieken als mobiele telefoons, geld pinnen en computers. Maar ze voelen bijna als anachronismen.
Het kamermeisje is een heel leuk detectiveverhaal. Het is hartverwarmend en soms onbedoeld grappig. De plot is niet enorm spannend, omdat et gelijk al vrij duidelijk is wat er aan de hand is. Maar constant tintelt nog een onopgelost stukje iets wat Molly al die tijd al dwars zat. Prose bewaart dit voor het slot als een onverwachte twist. Zelfs hier straalt Molly alleen maar goedheid uit.
Het kamermeisje krijgt vervolgdelen. Het is te verwachten dat stukjes van Molly’s persoonlijke leven daar verder toegelicht zullen worden.
1
Reageer op deze recensie