Lezersrecensie
Deel negen van Josie Quinn
Het meisje in het water - Lisa Regan
Josie Quinn 9
Tijdens een reddingsoperatie onder hevige regen komt het in een zeil gewikkelde lichaam van een jonge vrouw boven water drijven. Rechercheur Josie Quinn herkent het jack waarin het slachtoffer gehuld is direct aan het honkbalembleem. Het slachtoffer blijkt een oude bekende van Josie te zijn uit haatrmiddelbareschooltijd. Josie gaat op onderzoek uit, maar al snel blijkt dat iemand alles doet om de waarheid verborgen te houden.
Een rode draad door Regan’s boeken lijkt wel extreem regenachtig, guur weer te zijn. Onderzoek in de modder, in de stromende regen, in kolkende poelen of overstromende rivieren - het kenmerkt de werkomgeving in de hele Josie-reeks. Dit kan gezien worden als een ongenoemde verwijzing naar klimaatverandering. Het meisje in het water opent met een meeslepende scène onder deze erbarmelijke weersomstandigheden. Ze beschrijft het levensecht, de lezer staat zelf onder de regenstriemen, in de loeiende wind en gaat helemaal mee met Josie en haar collega’s. Regan is überhaupt niet zuinig met details en exacte beschrijvingen van natuur en stedenbouw. Behalve deze indringende beschrijvingen valt vooral ook het nauwkeurige forensisch onderzoek op en het gedegen politiewerk. Vergaderingen en gesprekken verslaat Regan bijna letterlijk. Haar verhalen krijgen hierdoor een levendigheid waardoor de lezer zijn eigen omgeving even helemaal vergeet.
Ondanks dat Het meisje in het water het negende deel is van de serie rond rechercheur Josie Quinn en de lezers met hun neus midden in de boter vallen als het gaat om Josies’ verleden en huidige geestesgesteldheid, slaagt Regan erin dat ze niet het gevoel hebben iets gemist te hebben. De delen uit deze serie zijn goed afzonderlijk te lezen.
Met haar heerlijke meeslepende stijl houdt Lisa Regan haar lezers aan zich vast door een geraffineerd opgebouwde, onhoudbare spanning. Door haar grote inlevingsgevoel kruipen Josie en haar naaste collega’s diep onder de huid. Josie is een taaie, volhardende rechercheur met een sterke intuïtie. Ze ontziet zichzelf op geen enkele wijze, als een pitbull gaat ze door tot ze de onverkwikkelijke oplossing gevonden heeft. Maar volhardend als ze is, komt ze daarna achter de volledige waarheid die nog veel verder gaat dan dat.
Het politieonderzoek duikt op een pijnlijke manier in Josies verleden, in haar eerste huwelijk, en zelfs tot in haar middelbareschooltijd. De opgekropte frustraties over haar jeugdtrauma waar Josie nog steeds mee kampt, zijn tijdens deze zaak nauwelijks meer te onderdrukken, ze staat op het punt van uitbarsten. Ze stort helemaal in, alles komt eruit. Dit kan een nieuwe start betekenen, maar dit zal in de volgende boeken moeten blijken.
Het meisje in het water is deel negen van de reeks, maar in Amerika heeft Regan het eenentwintigste al gepubliceerd. De nieuwe vertalingen zullen ongetwijfeld ook in ons land volgen.
Josie Quinn 9
Tijdens een reddingsoperatie onder hevige regen komt het in een zeil gewikkelde lichaam van een jonge vrouw boven water drijven. Rechercheur Josie Quinn herkent het jack waarin het slachtoffer gehuld is direct aan het honkbalembleem. Het slachtoffer blijkt een oude bekende van Josie te zijn uit haatrmiddelbareschooltijd. Josie gaat op onderzoek uit, maar al snel blijkt dat iemand alles doet om de waarheid verborgen te houden.
Een rode draad door Regan’s boeken lijkt wel extreem regenachtig, guur weer te zijn. Onderzoek in de modder, in de stromende regen, in kolkende poelen of overstromende rivieren - het kenmerkt de werkomgeving in de hele Josie-reeks. Dit kan gezien worden als een ongenoemde verwijzing naar klimaatverandering. Het meisje in het water opent met een meeslepende scène onder deze erbarmelijke weersomstandigheden. Ze beschrijft het levensecht, de lezer staat zelf onder de regenstriemen, in de loeiende wind en gaat helemaal mee met Josie en haar collega’s. Regan is überhaupt niet zuinig met details en exacte beschrijvingen van natuur en stedenbouw. Behalve deze indringende beschrijvingen valt vooral ook het nauwkeurige forensisch onderzoek op en het gedegen politiewerk. Vergaderingen en gesprekken verslaat Regan bijna letterlijk. Haar verhalen krijgen hierdoor een levendigheid waardoor de lezer zijn eigen omgeving even helemaal vergeet.
Ondanks dat Het meisje in het water het negende deel is van de serie rond rechercheur Josie Quinn en de lezers met hun neus midden in de boter vallen als het gaat om Josies’ verleden en huidige geestesgesteldheid, slaagt Regan erin dat ze niet het gevoel hebben iets gemist te hebben. De delen uit deze serie zijn goed afzonderlijk te lezen.
Met haar heerlijke meeslepende stijl houdt Lisa Regan haar lezers aan zich vast door een geraffineerd opgebouwde, onhoudbare spanning. Door haar grote inlevingsgevoel kruipen Josie en haar naaste collega’s diep onder de huid. Josie is een taaie, volhardende rechercheur met een sterke intuïtie. Ze ontziet zichzelf op geen enkele wijze, als een pitbull gaat ze door tot ze de onverkwikkelijke oplossing gevonden heeft. Maar volhardend als ze is, komt ze daarna achter de volledige waarheid die nog veel verder gaat dan dat.
Het politieonderzoek duikt op een pijnlijke manier in Josies verleden, in haar eerste huwelijk, en zelfs tot in haar middelbareschooltijd. De opgekropte frustraties over haar jeugdtrauma waar Josie nog steeds mee kampt, zijn tijdens deze zaak nauwelijks meer te onderdrukken, ze staat op het punt van uitbarsten. Ze stort helemaal in, alles komt eruit. Dit kan een nieuwe start betekenen, maar dit zal in de volgende boeken moeten blijken.
Het meisje in het water is deel negen van de reeks, maar in Amerika heeft Regan het eenentwintigste al gepubliceerd. De nieuwe vertalingen zullen ongetwijfeld ook in ons land volgen.
2
Reageer op deze recensie