Leuke detective

San Diego 2
De Amerikaanse Karen Rose studeerde chemische technologie. Ze werkte als ingenieur verkreeg twee patenten. Ook is zij docent scheikunde en natuurkunde geweest. In 2003 begon ze met het schrijven van thrillers, inmiddels zijn er al meer dan 30 uit haar pen gevloeid. Kwade opzet is het tweede deel rond rechercheur Kit McKittrick en psycholoog Sam Reeves.

Wanneer een bewoner van Shady Oaks, een luxe woonzorgcentrum voor senioren, op brute wijze wordt neergestoken, is het duidelijk dat zich binnen de muren een moordenaar bevindt. Kit McKittrick en haar collega worden voor de taak gezet de geheimen in het tehuis te ontrafelen.

Kwade opzet start een half jaar nadat de moordzaak in Wrede leugens door Kit is opgelost. De persoonlijke verhalen lopen door, Kit wordt nog steeds gekweld door een overmatige last van bindingsangst. De auteur maakt goed voelbaar wat er zich in haar binnenste afspeelt, de spagaat waarin Kit zichzelf manoeuvreert is hartverscheurend, maar Rose brengt dit zo nadrukkelijk onder de aandacht dat het op den duur irritatie opwekt bij de lezer.

Shady Oaks blijkt een hechte gemeenschap te zijn, waar lastig tussendoor te komen is. De band van psycholoog en vrijwilliger Sam Reeves met de bewoners blijkt van cruciaal belang te zijn in deze zaak. Kit moet wel met hem samenwerken. Maar ze is vast van plan om hoe dan ook de raadselen rond de moorden op te lossen. Dat haar onderzoek niet steeds vlekkeloos verloopt, bezorgt haar een flinke dosis zelfverwijt.

Tussen alle personages is grote welwillendheid jegens elkaar te bespeuren, er zijn weinig onderlinge spanningen. Net als Kits storm van emoties wat teveel is, wordt ook dit voortdurende begrip wel eens teveel. Ook hier zal de lezer fronsen en naar meer spanning, meer vuur verlangen.

Karen Rose wijdt erg lang uit over wat er gebeurt en over de beslommeringen van Kit en haar collega’s. Gesprekken en verhoren zijn minutieus weergegeven, de lezer wordt overspoeld met onnodige, vaak herhaalde informatie. Het verhaal draait om camerabeelden, tijdschema’s en het goochelen met sleutelkaarten. Deze zaken beziet Rose steeds vanuit een ander standpunt, waardoor de lezer dreigt af te haken. Wel zorgt ze voor een aantal nieuwe verrassingen tussendoor, die dan opgenomen worden in het grote geheel van gedachtenspinsels.

Kwade opzet mist de zinderende spanning die Wrede leugens wel had. Het feit dat lang voor eind de dader al bekend is, is daar ook debet aan. Toch komt Rose nog met een daverende klopjacht aan het einde, die zenuwslopend genoeg is om de lezer vast te houden. De ingewikkelde uitleg daarna had korter gemogen, de romantiek waar het boek mee afsluit zal veel lezers wel een zucht van verlichting doen slaken.

Met Kwade opzet komt Rose minder goed voor de dag dan met het eerste deel van deze serie. Het is een leuke detective, in de trant van Amerikaanse tv-series als Murder, she wrote. Bij vlagen is het ook heel gezellig en joviaal, daardoor zou de term Cosy Crime hier niet misstaan.

Deze recensie staat ook op vrouwenthrillers.nl