Absurdistisch

Deze Franse auteur studeerde filosofie. Hij woonde een tijdje in Londen ,en in de VS , maar nu in Parijs. Hij werkt als filosofieleraar en scenarioschrijver. Mefistowals is zijn debuutroman.

Een jonge pianist – de ik-figuur in deze novelle – heeft genoeg van de anonimiteit en doet mee aan het grote Chopinconcours in Warschau, begeleid door zijn mentor Pietr Ostreich – een beroemd musicus, provocateur, zuiplap en juryvoorzitter. Hij moet het opnemen tegen Ergo Zeitos, de geniale leerling van Ostreich. Tot zijn verbazing speelt Zeitos Liszt. Op het Chopinconcours.

Mefisto is de demon in de Europese literatuur, vooral bekend vanuit de legendarische figuur Faust, die een pact met de duivel Mefisto sluit. De 19e-eeuwse componist Franz Liszt bestudeerde Geothes werken, met name Faust. Hij gebruikte het Faustverhaal voor zowel orkestwerken als voor pianosolo. Totaal schreef hij vier Mephisto-walsen. Deze pianocomposities zijn duivels moeilijk om te spelen, en Liszt koppelde er zelf de naam van Mephisto aan.

‘De Mefistowals, een heftig, heetgebakerd, giftig stuk’. Verontrustend. Chopin aan de speed.’

De hoofdpersoon, een pianist van wie de naam nergens prijsgegeven wordt, heeft alle plezier in zijn vak verloren. Hij wil nog één poging doen om iets te bereiken en doet mee met het concours, voor hem een soort alles of niets.

‘Ik weet niet hoe je moet leven, ik kan alleen maar iets vertolken.’

‘De reden dat ik pianist heb willen worden, is me ontschoten. ‘

Pourriol heeft zich ingegraven in de psyche van een musicus. De keiharde muziekwereld, de aanstellerigheid van critici en publiek, het zit er allemaal in en alles klopt. In zijn poëtische schrijfstijl zit zeker ook onverholen humor.

Het verhaal doet absurdistisch aan. De hoofdpersoon raakt verzeild in bizarre situaties met niet alledaagse mensen en voert onwerkelijke discussies, vergezeld door veel wodka. Hij heeft te dealen met zijn provocerende mentor en vlucht in een imaginaire wereld. Intussen strijdt hij met de vraag die over zijn hele bestaan als pianist gaat. Op de achtergrond vindt het saaie en langdradige concours plaats, dat hij als een ware beproeving ervaart en er niet echt bij is met zijn hoofd. Er is een greintje bezieling te ontdekken bij zijn optredens.

Mefistowals is in ieder geval geen ode aan muziek. Het is een verhaal waar antisemitisme en oorlogstrauma’s langskomen. Muziek heeft de rol die zij heeft in het leven van dronken, venijnige jaloerse, nietsontziende musici die uitsluitend hun eigen gewin najagen. Een middel om roem te verkrijgen, meer niet.

Onverwachts komt er aan het slot enig thriller-element naar boven, antwoorden op de gerezen vragen komt er echter niet.