Overdonderend en charmant

Toni Coppers is een Vlaams auteur van misdaadromans, onder andere serie rond commissaris Liese Meerhout. Hij won diverse publieksprijzen. Roofdier is het vierde deel van zijn reeks rond voormalig rechercheur en prive-detective Alex Berger.

Voor zijn afstudeeropdracht trekt de Vlaamse filmstudent Tom rond door Lapland, het land waar de zon in de zomer niet ondergaat. Op een ochtend blijkt hij echter spoorloos verdwenen te zijn. Een zoektocht levert niets op en zijn radeloze moeder vraagt Alex Berger om hulp. Maar Tom had meer dan één reden om naar het Hoge Noorden te trekken.

Er vallen slachtoffers in zowel Lapland als België en Alex moet alles op alles zetten om buiten de spiraal van geweld en angst te blijven. De gewezen politierechercheur Alex Berger werkte soms nog als privé-detective, maar hij heeft niet veel zin meer in een nieuwe opdracht. Toch gaat hij in op het verzoek van Toms moeder om de jongen in Lapland te gaan zoeken. Eenmaal daar aangekomen bijt Alex zich tot zijn achterste tanden vast in deze zaak en rust niet voordat hij alles heeft opgelost.

Roofdier is opgebouwd uit drie delen. Coppers vertelt soepel, zijn stijl is prettig, in charmant, soms bourgondisch Vlaams. Hij heeft zich duidelijk goed georiënteerd op Lapland en de lichte, stille, wilden natuur. Eco-activisten, jagers en Finse folklore ontbreken niet, net als de chaotische politieke situatie tussen Rusland en Finland ronde de laatste eeuwwisseling. Een vleugje romantiek is de kers op de taart in deze thriller.

Rode draad in het boek is Alex’ weldadige vriendschap met Eric, Roos en Sara, een vriendschap die ze alle vier door hun verleden met veel verdriet nodig hebben. Coppens plaatst ze allemaal levensecht voor ogen, met diepgaande psychologische karaktertekeningen. De auteur lijdt soms wel aan wat veel uitwijdingen, zoals oude volksverhalen, lange gedetailleerde route- en natuurbeschrijvingen, die wel een prachtig beeld van de omgeving scheppen, maar aan de andere kant ook de vaart eruit halen.

Er volgt een verrassende ontknoping die laat zien hoe dun het draadje is waaraan politieonderzoek hangt, het toeval, of iets – hoe minuscuul en onbelangrijk het ook lijkt – wel of niet opgepakt wordt. De losse eindjes die daarna nog bleven knagen geeft Coppers alsnog prijs in een overdonderende plot, waardoor alles op zijn plek valt.

Roofdier leest als een vriendelijk verhaal met voornamelijk positieve personages en een grote rol voor de beren in Lapland. Hierdoor blijft echte spanning wat achter. Toch zijn er angstaanjagende voorvallen die de lezer in de ban houden. Coppers slaagt erin om een onheilspellende sfeer te creëren die lezer beklijft, ook tussen leesmomenten in.