hoe bewijs je je gelijk

Voor uitgeverij HarperColins mocht ik dit boek lezen, een voorrecht als groot liefhebber van de boeken van deze auteur.

Op de cover zien we een typisch Amsterdams tafereel. Een man staat peinzend op een van de bruggen, fiets erbij en een beetje een mystieke kleur. De sfeer van het verhaal is direct voelbaar.
Amsterdamse kroegeigenaar Harm van Gast is heel gelukkig sinds de mooie Imane in zijn leven is gekomen. Zijn liefde voor haar is groot. Als hij haar in een nacht dood aantreft in het café staat zijn leven op de kop. Hij vindt een bierviltje met daarop een tekst die de sleutel naar de oplossing zou kunnen zijn. De politie is ervan overtuigd dat Harm Imane om het leven heeft gebracht. Bewijs ontbreekt maar ze blijven hem ondervragen en verdenken. Harm weet dat hij maar één ding kan doen. De dood van Imane zelf oplossen. Hierbij komt hij tot zijn schrik in een wereld terecht die hem totaal onbekend was.
Een casus die me doet denken aan het boek Cel. Ook daarin was sprake van een onterechte beschuldiging en alles wat daarbij speelt.
Het boek is geschreven op de voor Charles zo kenmerkende manier. Geschreven vanuit het ik-perspectief. Zonder poespas. Korte hoofdstukken. In een hoog tempo. Afwisseling van beschrijvende stukken en dialogen.
Hierdoor leren we vooral Harm goed kennen, als lezer kruip je als het ware in zijn hoofd. Hierdoor denk en voel je met hem mee. De andere personages zijn dragend voor het verhaal, krijgen genoeg body mee om in het verhaal tot hun recht te komen. Wat opvalt is dat het wel allemaal wat bijzondere personen zijn.
De wereld waarin Harm terecht komt tijdens zijn onderzoek doet wat onrealistisch aan. Maar wellicht is de werkelijkheid wel vreemder dan ik me in kan denken. Dat maakt dat het verhaal in een wat vreemde context komt te staan.
Waar de boeken van Charles normaal een hoog spanningsniveau hebben is dat bij dit boek wat minder het geval. De spanningsboog is wat vlak, en alleen door de toch onverwachte wending op het einde voel je iets van echte spanning. Het boeiende van het verhaal ligt echt in het psychologische aspect. Ik zou dit boek dan ook niet classificeren als thriller maar meer als spannende roman.
Al met al wel een fijn boek om te lezen, maar ik mis de echte den Tex spanning.