Teveel moederkoorn

Dubbelvertelling met een erwt en een vrouw/man als gemeenschappelijk onderwerp. Beide gaan over de identiteit van de vrouw/man, maar komen niet uit de verf. Eén verhaal speelt in de oudheid over Ra, een vrouw/man die wordt opgenomen in een nieuwe stam dankzij de erwten die zij bij zich heeft. Dit verhaal wordt verteld vanuit het perspectief van de voorouders. Het is een warrig verhaal dat uiteindelijk dood loopt met een reis naar een nieuw eiland om hongersnood te ontvluchten. Het moderne verhaal gaat over Elke, een vrouw/man die na de commerciële mislukking van haar nieuwe pompoenras naar een waddeneiland vertrekt. Daar gaat ze proberen een oud erwtenras te verwilderen. Op de achtergrond levert de innerlijke stem van de vrouw-die-ze-nooit werd commentaar op haar handelen. Wat de schrijfster duidelijk wil maken is dat de natuurlijke verdeling van de seksen in mannen en vrouwen niet zo vanzelfsprekendheid is. Het grijze gebied waarin haar hoofdpersonen bevinden, zorgt voor onzekerheid en onrust in haar omgeving. Een omgeving die net als de erwten gevormd is door natuurlijke selectie. Helaas slaagt ze er niet in duidelijk te maken dat de identiteit van de vrouw/man anders is dan een gespleten persoonlijkheid. Er zit niets anders op dan altijd een buitenstaander te blijven. Helaas zijn de vertellingen onsamenhangend en zijn de gebruikte vergelijkingen onzinnig.