Lezersrecensie
Een literaire Young Adult in een artistiek sausje
05 augustus 2019
De Young Adult 'Ik geef je de zon' van Jandy Nelson (1965) is een echte publiekslieveling onder zowel de jongere als de oudere lezer. In 2015 won dit boek daarom ook met recht een Hebban Award voor Beste (vertaalde) Young Adult.
In dit boek volgen we afwisselend de artistieke tweeling Noah en Jude die door een tragische gebeurtenis in hun leven uit elkaar is gegroeid. Noah volgen we in zijn hoofdstukken wanneer de tweeling 13 jaar oud is. Zijn tweelingzus Jude volgen we een paar jaar later ná de tragische gebeurtis wanneer zij 16 jaar oud zijn. Op deze manier komt de lezer er langzaam achter wat er is voorgevallen en hoe dat deze tweeling voor de belangrijkste jaren uit hun leven uit elkaar heeft gedreven. Want…Liefde is slechts de helft van het verhaal.
De extreem getalenteerde Noah heeft op zijn dertiende maar één grote wens: aangenomen worden op de ASK, de kunstacademie. Hij geeft daar alles voor. Hij tekent met hart en ziel. Noah worstelt daarnaast ook met zijn homoseksuele gevoelens en raakt in de war als er een hele leuke jongen naast hem komt wonen.
De eens zo populaire Jude is ook artistiek, al is zij minder getalenteerd dan Noah, wat haar dwarszit. Na een dramatische ‘eerste keer’ keert zij volledig in zichzelf en roept ze een jongensboycot in het leven. In de drie jaar die tussen de perspectieven van Noah (in het verleden) en Jude (in het heden) zit zijn de twee hoofdpersonen compleet veranderd en lijken niet meer op zichzelf. Wat is er gebeurt? En komt dit nog wel goed?
Nelson heeft een hele artistieke schrijfstijl. In proza-achtige zinnen verteld zij op literaire wijze het verhaal over deze bijzondere pubers. Verwacht geen makkelijk leesbaar verhaal. De schrijfster gebruikt lange zinnen die staan in lange hoofdstukken. Het is geen boek wat je ‘even snel’ oppakt. Je moet er echt voor gaan zitten. Het is geen standaard boek. Het verhaal is diepgaand en met mooi taalgebruik. Anouk van der Zee, lid van de Hebban-crew heeft met recht een artikel over dit boek geschreven in haar reeks ‘Uit de school geklapt’. Een reeks over boeken voor jongeren die in haar ogen ook literair zijn. En dat is 'Ik geef je de zon' zeker. Aan het einde van het boek komt het verleden en het heden mooi bij elkaar en vallen alle puzzelstukjes op hun plek.
Nelson heeft met haar betoverende woorden en groots boek neergezet. Een boek dat je aan het denken zet. Een boek waar je nog lang aan terugdenkt.
In dit boek volgen we afwisselend de artistieke tweeling Noah en Jude die door een tragische gebeurtenis in hun leven uit elkaar is gegroeid. Noah volgen we in zijn hoofdstukken wanneer de tweeling 13 jaar oud is. Zijn tweelingzus Jude volgen we een paar jaar later ná de tragische gebeurtis wanneer zij 16 jaar oud zijn. Op deze manier komt de lezer er langzaam achter wat er is voorgevallen en hoe dat deze tweeling voor de belangrijkste jaren uit hun leven uit elkaar heeft gedreven. Want…Liefde is slechts de helft van het verhaal.
De extreem getalenteerde Noah heeft op zijn dertiende maar één grote wens: aangenomen worden op de ASK, de kunstacademie. Hij geeft daar alles voor. Hij tekent met hart en ziel. Noah worstelt daarnaast ook met zijn homoseksuele gevoelens en raakt in de war als er een hele leuke jongen naast hem komt wonen.
De eens zo populaire Jude is ook artistiek, al is zij minder getalenteerd dan Noah, wat haar dwarszit. Na een dramatische ‘eerste keer’ keert zij volledig in zichzelf en roept ze een jongensboycot in het leven. In de drie jaar die tussen de perspectieven van Noah (in het verleden) en Jude (in het heden) zit zijn de twee hoofdpersonen compleet veranderd en lijken niet meer op zichzelf. Wat is er gebeurt? En komt dit nog wel goed?
Nelson heeft een hele artistieke schrijfstijl. In proza-achtige zinnen verteld zij op literaire wijze het verhaal over deze bijzondere pubers. Verwacht geen makkelijk leesbaar verhaal. De schrijfster gebruikt lange zinnen die staan in lange hoofdstukken. Het is geen boek wat je ‘even snel’ oppakt. Je moet er echt voor gaan zitten. Het is geen standaard boek. Het verhaal is diepgaand en met mooi taalgebruik. Anouk van der Zee, lid van de Hebban-crew heeft met recht een artikel over dit boek geschreven in haar reeks ‘Uit de school geklapt’. Een reeks over boeken voor jongeren die in haar ogen ook literair zijn. En dat is 'Ik geef je de zon' zeker. Aan het einde van het boek komt het verleden en het heden mooi bij elkaar en vallen alle puzzelstukjes op hun plek.
Nelson heeft met haar betoverende woorden en groots boek neergezet. Een boek dat je aan het denken zet. Een boek waar je nog lang aan terugdenkt.
1
Reageer op deze recensie