Lezersrecensie
De lentedochter
In mijn vorige boek ‘De verhalenverzamelaar’ dook ik weg in een wereld vol mythen in Ierland en ik vond het dan ook grappig dat ik weer volop in de legendes zat met trollen toen ik met ‘De lentedochter’ in IJsland belandde. Na het lezen van dit verhaal heb ik nog meer zin om Ijsland een keer te bezoeken!
‘De lentedochter’ is het tweede deel uit de serie ‘De Bloemendochters’ en dit deel is misschien nog wel mooier dan het eerste deel. En die edges! Trop beau! Tijdens het lezen, als het boek openligt, zie je de bloemen aan de randen gewoon en dat is een feestje.
De serie leest een beetje als ‘De zeven zussen’. Vijf jonge vrouwen die op zoek gaan naar hun roots. Geheime, oude brieven en dagboeken en liefde. ‘De (bloemen)kwekerij (van opa en oma in Cornwall) heeft altijd het hart van de familie gevormd’
De 27-jarige Soley is een beroemde zangeres in Londen. Onder de naam Flower Girl heeft ze veel succes. Toch voelt ze zich een beetje verloren en als ze bedrogen wordt door haar vriend heeft, ze er genoeg van. Op het landgoed van haar overleden oma Rose vindt ze een olieverfschilderij van een vrouw die sprekend op haar lijkt. Wie is die vrouw? Ze besluit af te reizen naar Ijsland, waar haar vader geboren is, op zoek naar haar familiegeschiedenis. Wat is er gebeurd tussen haar vader en haar opa dat het contact nu verbroken is? Als ze van haar oudtante Ylfa een doos met spullen van haar oma Sigrún krijgt, stuit ze op haar dagboek en een stapeltje brieven..
We volgen als lezer twee tijdlijnen. Die van de jonge Sigrún in 1940 en die van Soley in het heden. Een prachtige meeslepende geschiedenis met een mooie maar verdrietige ontknoping.
Samen met Soley word je verliefd op het mooie Ijsland: ‘Maar hoewel ik gisteren pas ben aangekomen, weet ik nu al dat ik zelden een mooier land heb gezien. Hier was de natuur de grote ster.’
‘De oorlog heeft me mijn grote liefde gebracht, dus hoe kan ik dan wensen dat het nooit oorlog was geweest?’
@harpercollins_holland bedankt voor dit mooie recensie-exemplaar. Ik kijk nu al uit naar het volgende deel!
#debloemendochters #tessacollins #harpercollinsholland
‘De lentedochter’ is het tweede deel uit de serie ‘De Bloemendochters’ en dit deel is misschien nog wel mooier dan het eerste deel. En die edges! Trop beau! Tijdens het lezen, als het boek openligt, zie je de bloemen aan de randen gewoon en dat is een feestje.
De serie leest een beetje als ‘De zeven zussen’. Vijf jonge vrouwen die op zoek gaan naar hun roots. Geheime, oude brieven en dagboeken en liefde. ‘De (bloemen)kwekerij (van opa en oma in Cornwall) heeft altijd het hart van de familie gevormd’
De 27-jarige Soley is een beroemde zangeres in Londen. Onder de naam Flower Girl heeft ze veel succes. Toch voelt ze zich een beetje verloren en als ze bedrogen wordt door haar vriend heeft, ze er genoeg van. Op het landgoed van haar overleden oma Rose vindt ze een olieverfschilderij van een vrouw die sprekend op haar lijkt. Wie is die vrouw? Ze besluit af te reizen naar Ijsland, waar haar vader geboren is, op zoek naar haar familiegeschiedenis. Wat is er gebeurd tussen haar vader en haar opa dat het contact nu verbroken is? Als ze van haar oudtante Ylfa een doos met spullen van haar oma Sigrún krijgt, stuit ze op haar dagboek en een stapeltje brieven..
We volgen als lezer twee tijdlijnen. Die van de jonge Sigrún in 1940 en die van Soley in het heden. Een prachtige meeslepende geschiedenis met een mooie maar verdrietige ontknoping.
Samen met Soley word je verliefd op het mooie Ijsland: ‘Maar hoewel ik gisteren pas ben aangekomen, weet ik nu al dat ik zelden een mooier land heb gezien. Hier was de natuur de grote ster.’
‘De oorlog heeft me mijn grote liefde gebracht, dus hoe kan ik dan wensen dat het nooit oorlog was geweest?’
@harpercollins_holland bedankt voor dit mooie recensie-exemplaar. Ik kijk nu al uit naar het volgende deel!
#debloemendochters #tessacollins #harpercollinsholland
1
Reageer op deze recensie