Lezersrecensie
Uitstekende keuze!
Ieder jaar is het afwachten met welk Boekenweekgeschenk het CPNB komt. Zelden staat kwaliteit voorop, veeleer wordt gekeken welke uitgeverij ‘aan de beurt’ is en of de auteur in kwestie al een schare fans heeft, want goed voor de boekverkoop. Dan kiest het CPNB een ‘veilig’ auteur. Dit jaar werd er echter een prijsvraag uitgeschreven conform de werkwijze tot media vorige eeuw: deelnemers sturen hun werk ‘anoniem’ in, ofwel de jury kan niet zien wie wat heeft geschreven. Er waren 149 inzendingen in 2025. Dat het beste verhaal moge winnen. Het werd Gerwin van der Werf met zijn novelle De krater.
De zestienjarige Eden en haar twee tienerbroers groeien op met hun moeder en – vervelende – stiefvader nadat papa onder een trein is gekomen (“zijn eigen keuze”). De jongste van het stel, Benjamin, leidt aan depressies. De jongen is wild van sterrenstelsels, meteorieten en de interstellaire ruimte. Om Benjamin uit zijn depressie te verlossen, besluit Eden haar oudere broer Johnny in te schakelen. Tenslotte heeft de twintigjarige een rijbewijs en – niet onbelangrijk – een oud barrel van een auto. Samen met Benjamin gaan zij op zoek naar de meteorietkrater die zich ergens in Duitsland moet bevinden. De drie totaal verschillende jongeren – de depressieve Benjamin, de nuchtere Eden en kleptomaan Johnny – garanderen een interessante tocht, waarbij Van der Werf de toon van ieders stem sterk weet te vatten.
“De dood van de vader is de meteoriet die de krater heeft geslagen,” merkte Lotje IJzermans op in VPRO’s Boeken.
Gerwin van der Werf was als jongetje bang voor een inslag van een meteoriet. Hij verdiepte zich al op jonge leeftijd in de interstellaire ruimte. Tegelijk met zijn ervaringen op school – hij is deeltijd muziekleraar aan een internationale school – heeft hij die fascinatie verenigd in die depressieve tienerjongen. Zoals in al zijn boeken is ook De krater doorspekt met humor. Johnny, bijvoorbeeld, die de kinderen ten gevolge van zijn opmerkelijke fetisj keer op keer in een lastig parket brengt. En zo ontvouwt zich een heerlijke roadnovel. Met De krater heeft Gerwin van der Werf een mooi Geschenk geschreven.
De zestienjarige Eden en haar twee tienerbroers groeien op met hun moeder en – vervelende – stiefvader nadat papa onder een trein is gekomen (“zijn eigen keuze”). De jongste van het stel, Benjamin, leidt aan depressies. De jongen is wild van sterrenstelsels, meteorieten en de interstellaire ruimte. Om Benjamin uit zijn depressie te verlossen, besluit Eden haar oudere broer Johnny in te schakelen. Tenslotte heeft de twintigjarige een rijbewijs en – niet onbelangrijk – een oud barrel van een auto. Samen met Benjamin gaan zij op zoek naar de meteorietkrater die zich ergens in Duitsland moet bevinden. De drie totaal verschillende jongeren – de depressieve Benjamin, de nuchtere Eden en kleptomaan Johnny – garanderen een interessante tocht, waarbij Van der Werf de toon van ieders stem sterk weet te vatten.
“De dood van de vader is de meteoriet die de krater heeft geslagen,” merkte Lotje IJzermans op in VPRO’s Boeken.
Gerwin van der Werf was als jongetje bang voor een inslag van een meteoriet. Hij verdiepte zich al op jonge leeftijd in de interstellaire ruimte. Tegelijk met zijn ervaringen op school – hij is deeltijd muziekleraar aan een internationale school – heeft hij die fascinatie verenigd in die depressieve tienerjongen. Zoals in al zijn boeken is ook De krater doorspekt met humor. Johnny, bijvoorbeeld, die de kinderen ten gevolge van zijn opmerkelijke fetisj keer op keer in een lastig parket brengt. En zo ontvouwt zich een heerlijke roadnovel. Met De krater heeft Gerwin van der Werf een mooi Geschenk geschreven.
2
3
Reageer op deze recensie