Al met al een leuk en goed geschreven boek

Met Zwemmen laat Martine Kamphuis maar weer eens zien waarom haar boeken zo goed ontvangen worden. Een onderwerp waar een soort maatschappelijk taboe op ligt, een goede schrijfstijl en een interessante verhaallijn maken dit een goed 'young adult' verhaal. Erg verrassend is dat niet, aangezien Kamphuis door haar beroep als psychiater in de hoofden van mensen met gedragsstoornissen kruipt. Zo kan ze natuurlijk veel ideeën opdoen. Kamphuis’ goede reputatie schept hoge verwachtingen voor dit nieuwste verhaal.
Een half jaar geleden werd bij Sophie’s vader darmkanker vastgesteld. Gelukkig werd toen ook ontdekt dat hij een goede kans had te genezen. Met goede moed werd de behandeling in gang gezet, maar al snel bleek zijn situatie toch erger dan verwacht en na een van de operaties stierf hij opeens. Haar moeder wist zeker dat de mensen in het ziekenhuis een fout hadden gemaakt en raakte geobsedeerd door haar onderzoek daaromtrent. Ondertussen probeert Sophie verder te gaan met haar leven, maar dat was lastig. Als ze gevraagd word om met een vertrouwenspersoon te gaan praten komt er een oplossing naar voren; ze zal met meneer Deflo gaan praten. Meneer Deflo is haar leraar Nederlands en ze kent hem al een paar jaar. Hij is aardig en bij hem voelt ze zich op haar gemak. Al snel gaat ze meer dan vriendschappelijke gevoelens voor hem ontwikkelen. Hij, op zijn beurt, vertelt over zijn slechte huwelijk en het verlies van zijn eerste echte geliefde. Sophie is oprecht geroerd en probeert zijn verdriet te verzachten. Uiteindelijk beginnen ze een relatie en is Sophie in de wolken. Wat ze niet weet is dat de geheime relatie tussen haar en meneer Deflo niet langer geheim is. Carlo, Sophie’s ex-vriendje heeft het geheim ontdekt. Toen Sophie hun relatie verbrak zonder enige uitleg, wilde Carlo alleen maar weten waarom. Hij begon haar te volgen en ontdekte vervolgens dat Deflo al meer leerlingen extra aandacht had gegeven. Maar die eindigden nooit met een voldoende...
Zwemmen is een leuk boek dat je eens in het weekend of ergens tussendoor goed kan lezen. Het verhaal heeft vaart en Kamphuis heeft een leuke stijl van vertellen. Helaas is het niet erg origineel en redelijk voorspelbaar. Hierdoor is de spanning ver te zoeken en is de omschrijving "thriller" redelijk tenietgedaan. Het verhaal van de geobsedeerde moeder krijgt wat te veel aandacht, maar de stukken over de aandoenlijke Carlo maken dan weer iets goed. Al met al een leuk en goed geschreven boek, maar als thriller krijgt het slechts een ‘voldoende’.