Een echte 'must read'

“How could she compare the lives lost? One genocide against another—how did they balance on the scale of justice? And who was she, to imagine that she could make that comparison?”

The Poppy War is een historisch militair fantasyboek, gebaseerd op de bloederige geschiedenis van China in de twintigste eeuw. Het verhaal volgt Rin, een boerenmeisje met een donkere huidskleur, die door de oorlog wees is geworden en daarom bij haar oom en tante moet gaan wonen.
Rin is erg slim, maar wordt vaak erg onderschat. Om onder een gearrangeerd huwelijk uit te komen, overtuigt ze de leermeester Feyrik om haar te helpen met voorbereiden op de Keju, een toelatingstest voor de academies van Nikan, zodat ze een andere toekomst voor zichzelf kan creëren. Dat is makkelijker gezegd dan gedaan.
Op wonderlijke wijze slaagt Rin voor de Keju en wordt ze toegelaten tot Sinegard, de befaamde militaire school van Nikan.
Ze hoopt dat haar leven beter wordt als ze haar opleiding afmaakt, ondanks alle tegenslagen.
Niets was echter minder waar.

Ik vond The Poppy War echt een ongelooflijk goed boek. Het verhaal zelf is enorm spannend en soms ook best wel heftig. Ik huil niet vaak als ik lees, maar dit boek was soms zo verdrietig dat ik mezelf gewoon niet in kon houden.

The Poppy War is het eerste boek dat R.F. Kuang schreef. Ze is een fantasy schrijfster, die in China is geboren, en later naar Amerika is verhuisd. R.F. Kuang heeft Chinese Studies gestudeerd in Cambridge, Contemporary Chinese Studies in Oxford, en het zou me niks verbazen als die studies ook een van haar inspiratie bronnen waren voor dit boek. Ik vind dat haar manier van schrijven erg mooi is. Alles wordt goed omschreven en het verhaal leest hypnotiserend. Je wil het boek gewoon niet wegleggen.

The Poppy War is geschreven vanuit de derde persoon, dus het is net alsof Rin de hele tijd wordt gefilmd door een camera.

Wat ik erg goed vond aan dit boek is hoe de hele wereld wordt omschreven. Hoe de realiteit was verweven met een fantasy element, met mythes en verhalen over goden. De verbanden tussen macht en het sjamanisme waren een terugkerend motief.

“I am a mortal who has woken up, and there is power in awareness.”

Het boek speelt zich af in twintigste-eeuws China, en dat merk je in de beschrijvingen van kleding en levensstijl en vooral in de beschrijving van oorlogen (The Poppy Wars). Ook wordt alles zo omschreven, zo verteld, dat het net is alsof je er zelf bij bent. Het voelt allemaal zo echt, en dat is ook precies wat dit boek soms zo gruwelijk maakt. Het zijn namelijk de slechte dingen die op die manier hard aankomen.

The Poppy War gaat overduidelijk over oorlog, en over alle verschrikkingen die een oorlog met zich meebrengt. Het onderwerp wordt zeker niet verbloemd en de schrijfster gaat vaak diep in op alle details, waardoor het boek soms erg gewelddadig en grafisch is. (Als je niet goed tegen expliciet geweld kan, dan is dit boek misschien niet voor jou.)

“The cruelty could not register for her. Bloodlust, she understood. Bloodlust, she was guilty of. She had lost herself in battle, too; she had gone further than she should have, she had hurt others when she should have stopped. But this—viciousness on this scale, wanton slaughter of this magnitude, against innocents who hadn’t even lifted a finger in self-defense, this she could not imagine doing. They surrendered, she wanted to scream at her disappeared enemy. They dropped their weapons. They posed no threat to you. Why did you have to do this?’’

Naast oorlog worden er ook andere heftige thema’s behandeld in dit boek. Zoals racisme en zelfbeschadiging. Ik vind dat R.F. Kuang heel goed om gaat met deze onderwerpen, en het perfect weet te verwoorden. Dat Rin op zo’n jonge leeftijd al zo veel meemaakt, dat zorgt er echt voor dat je compassie voor haar gaat voelen. Dat je gaat denken, waarom doen mensen dit? Waarom zou ze zichzelf dit aandoen?

Rin is een enorm interessant personage, een zo genaamd ‘’round character’’. Ze is zoveel meer dan alleen een simpel weeskind. Ze is enorm sterk en vastberaden. Als ze iets wil, dan geeft ze ook niet op totdat het haar gelukt is. We zien hoe ze in het begin nog maar een meisje is dat hard voor haar dromen vecht, maar naarmate er steeds meer dingen met haar gebeuren zien we haar veranderen. We zien hoe die gebeurtenissen haar vormen. We zien hoe er steeds meer woede in haar opbloeit, totdat ze er op een gegeven moment genoeg van heeft gehad.

“Well, fuck the heavenly order of things. If getting married to a gross old man was her preordained role on this earth, then Rin was determined to rewrite it.”

Verder zijn er nog twee personages die een belangrijke rol spelen in dit boek. Jiang, een professor op Sinegard, die Rin alles leert over de goden en het sjamanisme, en Altan. Beiden zijn het eigenlijk een beetje ‘’flat characters’’. We krijgen niet heel veel van ze te weten en zien vaak maar een kant van ze. We weten bijvoorbeeld wel een beetje wat voor persoon Altan is en wat zijn relatie met Rin is, maar verder is eigenlijk nog best veel over zijn persoonlijkheid en achtergrond onduidelijk en krijgen we maar een kant van hem te zien.

En dan het einde van het boek. Dat was enorm onvoorspelbaar. Enorm oneerlijk. Het zorgt ervoor dat ik het volgende deel van deze serie wil lezen, maar tegelijkertijd ook weer niet. Ik wil weten wat er nu verder gebeurt, maar aan de andere kant wil ik het helemaal niet weten en wil ik dat wat is gebeurd blijven ontkennen.

Kortom: Lees dit boek. Je gaat hard moeten huilen, maar uiteindelijk zal dat het allemaal waard zijn.

En dan om mijn recensie af te sluiten, nog een citaat uit dit boek:
“If there is a divine creator, some ultimate moral authority, then why do bad things happen to good people? And why would this deity create people at all, since people are such imperfect beings?”