Ge-wel-dig!

Dit boek is een dystopie (een toekomstbeeld van een samenleving waarin je liever niet zou willen leven). Het beeld dat in dit boek geschetst wordt, waarin hele gebieden ondergelopen zijn, er nog steeds overstromingen plaatsvinden en daarbij mensen verdrinken, is een gevolg van de klimaatverandering. Laatst hoorde ik op de radio dat door de opwarming van de aarde de zomers steeds warmer worden en de winters niet per se kouder... Hallo zweet en bebye sneeuw :( Zou Eva Moraal dit verhaal ook een klein beetje geschreven hebben zodat jongeren wat milieubewuster gaan leven?

Hoewel het heel erg is dat mensen verdrinken en gebieden onderlopen, hebben de Grote Overstromingen nog een ander heftig gevolg: de verdeeldheid tussen de mensen. De Drogen zijn de rijken die veilig achter de dijk wonen in Gesloten Gemeenschappen (GG). De Natten, je raadt het al, hebben het minder breed en wonen in moerassige gebieden die als eerste weer onderlopen bij een overstroming. De Drogen en de Natten denken vaak nogal minachtend en doen en praten nogal respectloos over elkaar. Er is ook een verzetsgroep die hoopt meer gelijkheid tussen de mensen te bereiken: de Nationale Alliantie tegen Terreur en Onderdrukking (NAtTO). Door de Drogen wordt dit gezien als een terroristische organisatie. Hoewel wij bij oorlog denken aan hele legers die tegen elkaar vechten en dit steeds losse (maar wel heftige) acties zijn, wordt dit in het boek ook oorlog genoemd.

We volgen Nina en Max. Nina is een Droge die woont in GG1. Haar vader is de gouverneur van de Vijf Gewesten. Max is een Natte die woont in Wijk Zeven, de slechtste wijk. Max' broer zit bij NAtTO. Beiden zijn ze iemand verloren aan het water.
Omdat haar school ondergelopen is, moet Nina naar een nieuwe school: een Natte school. Ook op school merk je de verdeeldheid en de minachting tussen de Drogen en de Natten. Nina is op deze school aangemeld met een andere achternaam, want het is beter als niemand weet dat ze de dochter van de gouverneur is. Nina en Max volgen een paar vakken samen en moeten samenwerken. Eerst zijn ze hier niet blij mee, maar al snel zoeken ze elkaar juist op en worden ze vrienden en meer. Dit blijkt een gevaarlijke vriendschap/liefde te zijn...

Nina en Max zijn natuurlijk heel verschillend. Ik vond het heel leuk dat de schrijfster dat ook met haar schrijfstijl laat zien.

''Wat wil je?'
'Ik wil...' Hij tuit zijn lippen. 'Ik wil weten of 't waar is. Wat de Drogen zeggen over je pa, dat-ie een terrorist was.'
Hij wacht op een antwoord, een antwoord dat ik niet heb.
'Nee, mijn pa was geen terrorist.'
Op het moment dat ik het zeg, weet ik 't zeker. In deze rotzooi is zelfs Harry geen terrorist. Een lul en een moordenaar, ja, maar geen terrorist. Wat pa ook van plan was, wat-ie ook heeft gedaan, hij was geen terrorist. Dat zijn Droge woorden.'
Dit boek deed me sterk denken aan The Hunger Games. Een belangrijk (en leuk en verrassend) verschil is het perspectief. The Hunger Games, en andere populaire jongerendystopieën, vertellen het verhaal maar van één kant van de oorlog: het verzet. Hier lezen we beide kanten. Vanuit Nina lees je ook hoe de acties van NAtTO voor de Drogen zijn; zij ziet bijv. een gebouw waar ze wel eens met vrienden kwam in vlammen opgaan! Logisch dat NAtTO in de ogen van de Drogen terroristisch is. Maar de acties van de Drogen zelf zijn eigenlijk net zo erg. Zij volgen de wet wel, maar verdraaien die gerust.

Overstroomd is heel goed geschreven, zodat je je goed kan inleven in beide personages. Het houdt de aandacht vast en zet je aan het denken, maar ook als je geen behoefte hebt om je echt bezig te houden met zulke heftige (ik had nog veel spannendere en interessantere citaten gekozen, maar die verklappen te veel) dingen, wil je dit lezen, want het is gewoon een héél spannend verhaal.
Soms was het zo spannend dat ik een stukje oversloeg, bijvoorbeeld in een gesprek als ik wilde weten hoe de ander ging reageren, maar natuurlijk moest ik het overgeslagen stuk ook nog lezen! :)

Toen ik het boek (na zes dagen) uit had, voelde het verhaal wel afgerond, maar toch zijn er nog best veel open eindjes. Ik hoop op een vervolg!