Origineel en emotioneel verhaal, verteld door kat Nana

"Ik richtte me op en met mijn voorpoten tegen het raam aan de passagierskant strekte ik me uit om naar buiten te kijken. Al enige tijd lag daar een hoge, driehoekige berg onderuitgezakt tegen de horizon.
'Hé, begrijp je soms waar de tekst over gaat, Nana?'
Ik zei toch al dat mensen onze taalvaardigheden schromelijk onderschatten? Jullie doen wel erg uit de hoogte alleen maar omdat jullie een beetje kunnen lezen en schrijven.
'Je hebt gelijk, dit liedje gaat over de berg Fuji. Wat een goede timing, zeg.'
Op tv en op foto's zag de Fuji er gewoon uit als een platgeslagen diehoek, maar zo in het echt was hij een overweldigende sensatie. Alsof er een muur op je afkwam.
Satoru legde me van alles uit over de berg: dat hij met 3776 meter de hoogste berg van Japan is en dat de Fuji voor een eenzaam gelegen berg zeldzaam hoog is. Mwah, voor een kat dus allemaal vrij nutteloze informatie.
Ik zie zo ook wel dat hij vrij bijzonder is. Je hoeft echt niet eindeloos door te blijven ratelen over allemaal ditjes en datjes. En dat hij in een lied bezongen wordt, daar kan ik ook nog wel bij.
Deze berg moet je gewoon met eigen ogen gezien hebben. Als je alleen maar de beelden van de tv en van foto's kent, zal het altijd een platgeslagen driehoek blijven."

Dit citaat laat al een aantal leuke aspecten van dit boek zien. Je leest het vanuit de kat Nana zelf. Ik vond het grappig om te lezen hoe hij de wereld beleeft en af en toe een beetje neerbuigend over mensen praat, omdat wij denken dat onze huisdieren ons niet begrijpen. Ze zijn veel slimmer dan wij denken! Ook over de andere dieren die hij tegenkomt heeft hij zijn mening wel klaar.

Het is ontroerend om te lezen wat voor band Nana en zijn baasje Saturo hebben. We leren Saturo ook goed kennen, maar alleen door de gesprekken die hij heeft met de mensen bij wie ze op bezoek gaan. Met hen haalt hij soms herinneringen op. Nana en Saturo zijn namelijk niet zomaar op reis: ze gaan naar vrienden en familie van Saturo, omdat ze een een nieuw baasje zoeken voor Nana. Of eigenlijk zoekt Saturo een nieuw baasje voor Nana: Nana zelf wíl helemaal geen nieuw baasje, hij blijft liever bij Saturo. Echt grappig om te lezen hoe hij de mensen manipuleert om te zorgen dat ze hem niet in huis willen of kunnen nemen... maar ook weer zielig als Nana en wij als lezer eindelijk te weten komen waarom hij eigenlijk een nieuw baasje nodig heeft.

Het boek is makkelijk geschreven en laat je lachen en huilen. Figuurlijk dan, ik hoefde geen traan te laten, maar vond sommige stukjes wel emotioneel. Best knap van de schrijfster (en vertaler) dat je bij een ontroerend verhaal ook af en toe moet lachen :)