Liefdevol afscheid van een woelig leven
Frode Grytten (1960) is een van de belangrijkste hedendaagse Noorse auteurs. Na zijn debuut met de poëziebundel Start in 1983 schreef hij meerdere romans, verhalenbundels en kinderboeken. Het lied van de bijenkorf, dat de literaire Brage Prijs won in 1999, en de misdaadroman De razende rivier verschenen ook in het Nederlands. Zijn nieuwste roman De laatste dag van de veerman stond op de shortlist van de Noorse Boekhandelsprijs en in 2023 kreeg het ook de Brage Prijs toegekend. De Nederlandse vertaling is van Geri de Boer.
'Grytten houdt er een sterk realistische en nuchtere schrijfstijl op na die soms heel gedetailleerd kan zijn.' – recensent Evelien
Op zijn laatste dag onder de levenden wordt veerman Nils Vik wakker met de wetenschap dat hij het tijdelijke voor het eeuwige gaat verwisselen. Hij is inmiddels oud, niet meer nodig als schipper van de veerboot door de bouw van een brug en zijn vrouw Marta is hem al een tijd geleden voorgegaan. Hij maakt zijn huis aan kant, trekt zijn oude, dikke jas aan en gaat naar zijn boot, zoals hij al sinds zijn veertiende iedere ochtend doet. Bij de boot staat zijn hond Luna al kwispelend op hem te wachten. Dat de hond al vijfentwintig jaar dood is en ineens blijkt te kunnen praten, is dan al niet eens vreemd meer. Samen maken ze een reis terug in de tijd over de fjord terwijl er steeds meer overleden oud-passagiers van Nils aan boord komen om hem te begeleiden naar zijn uiteindelijke aanlegplaats.
'Deze laatste dag zal hij een draad door de tijd trekken, de tijd terug volgen, kijken waar de tijd hem brengt. Hij zal voor de allerlaatste keer zijn vaste route varen, of zijn vaste routes. Hij zal noteren wat hij in zijn leven heeft liefgehad, het tegen het licht houden, het eren. Want als híj het niet doet, wie dan?'
De laatste reis van Nils is er een vol herinneringen aan zijn leven, zijn eigen vrouw en dochters, maar zeker ook aan alle kleurrijke passagiers die hij in al die jaren op zijn boot heeft mogen verwelkomen. Van presidenten tot de plaatselijke vroedvrouw, van beroemde acteurs tot een depressieve schooljongen. Je zou verwachten dat deze korte roman magisch-realistisch te noemen is, maar zo voelt het ondanks het onderwerp helemaal niet aan. Grytten houdt er een sterk realistische en nuchtere schrijfstijl op na die soms heel gedetailleerd kan zijn. Als Nik bijvoorbeeld zijn oude matras verbrandt, wordt de lezer getrakteerd op zo'n beetje alles wat er op die matras voorgevallen is, van koffievlekken tot de gele bloemen, en van urine tot sperma. Maar hij houdt het ook luchtig met droge humor op zijn tijd.
'"Goed om je te zien. Alles goed met je?" "Nou ja, ik ben dood, hè."'
De auteur is er met deze schrijfstijl zeker in geslaagd een mooi en liefdevol verhaal te brengen over afscheid en weerzien. Zonder ook maar ergens sentimenteel te worden krijgt de lezer een goed beeld van de stugge veerman die altijd alleen maar van zijn Marta heeft gehouden, ondanks dat zij nog wel eens de grenzen in hun huwelijk wilde opzoeken. Daarnaast wordt er een goed beeld geschetst van een veranderende samenleving in de Noorse fjorden en de levens van de bewoners ervan. Uiteindelijk bereikt Nik zijn diepst weggestopte herinneringen. Hij is zelf een beetje verbaasd dat die er nog zijn, maar op zo'n laatste reis zijn ze onoverkomelijk en essentieel.
De laatste dag van de veerman doet een beetje denken aan het werk van de Zweedse Fredrik Backman. Liefhebbers van deze auteur zullen het werk van Grytten ook zeker kunnen waarderen. Zij schrijven beiden over mannen van weinig woorden die gevormd zijn door hun woelige levens, meestal veroorzaakt door de grillen van de natuur en de bijzondere mensen om hen heen. Mannen die uiteindelijk een klein hartje blijken te hebben en met dat hart iedereen voor zich weten te winnen.
Wil jij ook meer en leuker lezen? Lees dan dit boek voor de Hebban Reading Challenge van 2024!
Vink er bijvoorbeeld de volgende checklistcategorieën mee af: 'Lees een laatste boek' en 'Lees een klein boek'. Meedoen kan via Hebban.nl/challenge.
Reageer op deze recensie
Meer recensies van Evelien Walravens
Gesponsord
Aan het lot kun je niet ontsnappen ... of wel?
Intermezzo is een prachtige roman over broers en geliefden, van dé literaire stem uit Ierland.
Door de late middeleeuwen letterlijk aan te raken blaast Van Loo ons verre verleden meer dan ooit nieuw leven in.
Een ode aan de Hollandse keuken en de smaak van thuis.
Meer dan 200 recepten voor de kerstdagen.
Superdikke editie met 3D-beeld, geuren en vele andere extra's!
Het leukste cadeau voor iedereen: lol verzekerd!
Toine Heijmans neemt zijn lezers mee naar de uiterwaarden, de laatste Nederlandse wildernis.
Een roman over iemand die floreert als onderzoeker, maar zich het comfortabelst voelt als ze zelf in de schaduw blijft
In Lijtje deelt Harmen van Straaten ontroerende, grappige en herkenbare verhalen over zijn dementerende moeder.
De schitterende beelden en poëtische teksten vertellen het verhaal van een bijzondere vriendschap, tussen het meisje en de drie dieren.
Een magisch coming-of-age-verhaal over een jongen die zijn eerste weekend zonder zijn ouders doorbrengt. . . en een leeuw die op hem komt passen.
Een thriller over verloren zielen, familiebanden en dodelijke loyaliteit.
Deze nieuwe fase kan er een zijn van vreugde, vervulling en verdieping.
De Gouden Griffel-winnaar in een luxe uitgave!
De auteur van Het meisje in de trein is terug! Ligt de waarheid op het eiland begraven?
Kenia, 1926. De jonge Ivy staat voor grote uitdagingen. Ondertussen is Ranjana, een jonge Indiase vrouw, op de vlucht.
Een nieuwe, inclusieve geschiedenis van het vroegst bewoonde continent van de wereld.
Een prachtig overzicht van de liefdespoëzie, van de vroege middeleeuwen tot nu
Hoe kunnen we ons een weg banen door dit alles?
Drie jaar geleden overleed haar beste vriendin, en sindsdien staat Erins leven stil.
Kenia, 1910. Als de jonge Ivory meereist met haar vader op safari, wordt ze onmiddellijk verliefd op het land en de natuur
