Lezersrecensie
Jeroen Windmeijer vindt zichzelf opnieuw uit.
Jeroen Windmeijer (Delft, 1969) heeft al een indrukwekkende reeks boeken op zijn naam staan. Naast zijn series historische thrillers die in Leiden, Zuid-Amerika en Delft afspelen schreef hij ook een trilogie over sterke vrouwen samen met cultuurhistoricus Jacob Slavenburg en met striptekenaar Tjarko Evenboer zette hij zich aan een serie thrillers rondom religieus antropoloog Simon Ryevaar. Daarnaast schreef hij nog een aantal dunnere stand-alones waaronder een YA-thriller, Offer. Verder maakt Windmeijer deel uit van CrimeSquad, een collectief waarvan de korte en spannende verhalen, gebaseerd op recente berichten in de media, exclusief op Storytel verschijnen.
Na De schaduw van Vermeer keert de auteur opnieuw terug naar zijn roots in De wraak van Balthasar. Delft is dit keer het toneel van een reeks gruwelijke en bloederige moorden die de gemoederen in de stad en bij het politiekorps flink laten oplopen. Leraar Victor van Atten is ook gids van stadswandelingen door het historische deel van Delft. Niets vermoedend begint hij op een avond aan zijn toer als deze ruw verstoord wordt door de vondst van een overleden en verminkte vrouw op de trappen van het stadhuis. Als belangrijke getuige krijgt hij te maken met rechercheur en voormalig militair Bobbi Meijer die hiermee haar debuut maakt bij de recherche in de stad. De aanwijzingen die er zijn leiden echter in eerste instantie tot niets en als er binnen enkele dagen nieuwe moorden plaatsvinden lopen de spanningen verder op. De enige link die er lijkt te zijn is er een met een belangrijke moord die in de bewogen geschiedenis van Delft heeft plaatsgevonden.
Windmeijer staat inmiddels bekend als de Dan Brown van de Lage Landen. Zijn eerste boeken hadden eenzelfde soort stijl en opbouw als die van de beroemde auteur van o.a. De Da Vinci Code en Het verloren symbool. Maar je kunt je hoofdpersonages niet tot in het oneindige laten speuren naar verloren gewaande manuscripten en laten vechten tegen mysterieuze groeperingen die allerlei religieuze complottheorieën aanhangen. In De schaduw van Vermeer gooide de auteur het dan al over een wat andere boeg door te gaan speuren naar verloren schilderijen van Vermeer. In De wraak van Balthasar doet hij er een flinke schep bovenop door een grote dosis gruwelijkheden en bloederige details in het verhaal te brengen. En dat is iets wat we nog niet echt gezien hebben bij deze sympathieke auteur. Gelukkig laat hij zijn historische en Bijbelse kennis zeker niet achterwege maar de mix die hierdoor ontstaan is kun je rustig zien als een her-uitvinding van Jeroen Windmeijer. Daarnaast slaagt hij er in op geloofwaardige wijze een beroemde moordzaak uit de geschiedenis van Delft in een heel ander licht te plaatsen.
‘Mogelijk vindt de dader dat Balthasar Gerards iets goeds deed door Willem van Oranje te vermoorden en vindt hij dat hem onrecht is aangedaan door hem zo afschuwelijk te martelen en te executeren.’
Dit tweede deel van de Delft trilogie is dus een beetje anders dan anders, maar de auteur is een goede weg ingeslagen met deze combinatie van vaderlandse geschiedenis en een spannende zoektocht naar een meedogenloze moordenaar die, zoals het hoort in de boeken van Windmeijer, ook nog weer eens een verrassend personage blijkt te zijn.
Na De schaduw van Vermeer keert de auteur opnieuw terug naar zijn roots in De wraak van Balthasar. Delft is dit keer het toneel van een reeks gruwelijke en bloederige moorden die de gemoederen in de stad en bij het politiekorps flink laten oplopen. Leraar Victor van Atten is ook gids van stadswandelingen door het historische deel van Delft. Niets vermoedend begint hij op een avond aan zijn toer als deze ruw verstoord wordt door de vondst van een overleden en verminkte vrouw op de trappen van het stadhuis. Als belangrijke getuige krijgt hij te maken met rechercheur en voormalig militair Bobbi Meijer die hiermee haar debuut maakt bij de recherche in de stad. De aanwijzingen die er zijn leiden echter in eerste instantie tot niets en als er binnen enkele dagen nieuwe moorden plaatsvinden lopen de spanningen verder op. De enige link die er lijkt te zijn is er een met een belangrijke moord die in de bewogen geschiedenis van Delft heeft plaatsgevonden.
Windmeijer staat inmiddels bekend als de Dan Brown van de Lage Landen. Zijn eerste boeken hadden eenzelfde soort stijl en opbouw als die van de beroemde auteur van o.a. De Da Vinci Code en Het verloren symbool. Maar je kunt je hoofdpersonages niet tot in het oneindige laten speuren naar verloren gewaande manuscripten en laten vechten tegen mysterieuze groeperingen die allerlei religieuze complottheorieën aanhangen. In De schaduw van Vermeer gooide de auteur het dan al over een wat andere boeg door te gaan speuren naar verloren schilderijen van Vermeer. In De wraak van Balthasar doet hij er een flinke schep bovenop door een grote dosis gruwelijkheden en bloederige details in het verhaal te brengen. En dat is iets wat we nog niet echt gezien hebben bij deze sympathieke auteur. Gelukkig laat hij zijn historische en Bijbelse kennis zeker niet achterwege maar de mix die hierdoor ontstaan is kun je rustig zien als een her-uitvinding van Jeroen Windmeijer. Daarnaast slaagt hij er in op geloofwaardige wijze een beroemde moordzaak uit de geschiedenis van Delft in een heel ander licht te plaatsen.
‘Mogelijk vindt de dader dat Balthasar Gerards iets goeds deed door Willem van Oranje te vermoorden en vindt hij dat hem onrecht is aangedaan door hem zo afschuwelijk te martelen en te executeren.’
Dit tweede deel van de Delft trilogie is dus een beetje anders dan anders, maar de auteur is een goede weg ingeslagen met deze combinatie van vaderlandse geschiedenis en een spannende zoektocht naar een meedogenloze moordenaar die, zoals het hoort in de boeken van Windmeijer, ook nog weer eens een verrassend personage blijkt te zijn.
2
Reageer op deze recensie