Het vertelperspectief maakt het rommelig
Waar we gaan is nacht is het romandebuut van de Amerikaanse Tracey Rose Peyton. De Nederlandse vertaling is van Linda Broeder. Peyton schreef eerder al vele korte verhalen die via allerlei wegen de lezers wisten te bereiken. Onlangs studeerde ze af aan het Michener Center for Writers aan de universiteit van Texas-Austin. Ze woont in Los Angeles, Californië.
'Het is soms erg heftig wat de vrouwen hebben meegemaakt en nog moeten doorstaan. Dat zal niemand onberoerd laten.' – recensent Evelien
We schrijven 1852. Op een armoedige plantage in Texas wonen en werken zes tot slaaf gemaakte vrouwen. Hun eigenaren, de familie Harlow, worden door de vrouwen de Lucy's genoemd – naar Lucifer. Nadere uitleg over deze naam is niet nodig en al helemaal niet als meneer en mevrouw Harlow een duister plan hebben bedacht om hun plantage weer nieuw leven in te blazen. 's Nachts glippen de vrouwen hun hutten uit om anderen van omliggende plantages te ontmoeten. De Lucy's en plantage-eigenaren in de buurt voelen zich bedreigd door de steeds verder oprukkende opstandelingen vanuit het Noorden. Ze voeren de druk op hun 'eigendom' steeds verder op en de zes vrouwen staan voor een moeilijke keuze; gehoorzamen aan of samenspannen tegen hun bazen. Het is wel duidelijk dat ze hun leven niet zeker zullen zijn als hun verzet ontdekt wordt.
'Een voor een slopen we de hut uit en de hoek om, en nog verder, voorbij de erfgrens van de Lucy's. We waren met zijn zessen en sjokten op een rij het bos in. Junie ging voorop, gevolgd door Patience, Lulu, Alice en Serah, met Nan, de oudste, als hekkensluiter.'
Wat meteen opvalt in dit boek is het bijzondere vertelperspectief dat Peyton gebruikt. De zes vouwen zijn een stem, een wij-verteller neemt het woord en dat maakt dat hun daden en woorden in eerste instantie krachtig overkomen. Ze vormen een hecht front tegenover hun eigenaren en ook ten opzichte van de andere tot slaaf gemaakten komen ze als een ondoordringbare groep over. Maar naarmate het verhaal vordert merkt de lezer dat de vrouwen ook allemaal een eigen leven leiden, een eigen stem hebben, hun eigen verleden hebben en daardoor ook hun eigen dromen en wensen. Ook al weten ze eigenlijk niet meer precies wie van hen precies wat heeft meegemaakt.
'Voor ieder van ons waren de liederen weer anders, omdat al onze voorheens anders waren, en soms was het te veel werk om ze te ontwarren. We leenden en stalen over en weer, gooiden al onze voorheens op een hoop en maakten ze beschikbaar voor ons allemaal.'
Het is dus lastig dit perspectief vol te houden en de auteur schakelt dan ook steeds vaker over op een alwetende verteller die tevens het verhaal van de Lucy's kan omvatten. Zij maken immers geen deel uit van de zes vrouwen maar het is wel nodig om hun kant van het geheel te laten zien. En hierdoor gaat het helaas ook een beetje mis in dit boek. Het wordt er rommelig door en te vol. En ja, het verhaal dat verteld moet worden is ook veel en vol. Het thema slavernij brengt dit altijd met zich mee en dat moet ook. De verhalen over slavernij moeten worden blijven verteld. En dat doet Peyton met verve. Het is soms erg heftig wat de vrouwen hebben meegemaakt en nog moeten doorstaan. Dat zal niemand onberoerd laten. Toch knaagt het als er ineens hele stukken over de witte mevrouw Harlow gaan. Ondanks dat de kant van de Lucy's niet onbelangrijk is – het lot van de zes vrouwen staat of valt er immers bij – is dit niet het meest interessante in het verhaal. De perspectiefwisseling haalt daar de focus weg.
Maar de auteur is er wel in geslaagd om je mee te laten voelen met de zes vrouwen. Het zal je niet verbazen dat het verhaal voor de meeste van hen niet goed afloopt. Maar hun lied en daarmee de hoop zal blijven voortleven in een nieuw lid van de groep.
Wil jij ook meer en leuker lezen? Lees dan dit boek voor de Hebban Reading Challenge van 2024!
Vink er bijvoorbeeld de volgende checklistcategorieën mee af: 'Lees een kwetsbaar boek' en 'Lees een ver boek'. Meedoen kan via Hebban.nl/challenge.
Reageer op deze recensie
Meer recensies van Evelien Walravens
Gesponsord
Aan het lot kun je niet ontsnappen ... of wel?
Intermezzo is een prachtige roman over broers en geliefden, van dé literaire stem uit Ierland.
Door de late middeleeuwen letterlijk aan te raken blaast Van Loo ons verre verleden meer dan ooit nieuw leven in.
Een ode aan de Hollandse keuken en de smaak van thuis.
Meer dan 200 recepten voor de kerstdagen.
Superdikke editie met 3D-beeld, geuren en vele andere extra's!
Het leukste cadeau voor iedereen: lol verzekerd!
Toine Heijmans neemt zijn lezers mee naar de uiterwaarden, de laatste Nederlandse wildernis.
Een roman over iemand die floreert als onderzoeker, maar zich het comfortabelst voelt als ze zelf in de schaduw blijft
In Lijtje deelt Harmen van Straaten ontroerende, grappige en herkenbare verhalen over zijn dementerende moeder.
De schitterende beelden en poëtische teksten vertellen het verhaal van een bijzondere vriendschap, tussen het meisje en de drie dieren.
Een magisch coming-of-age-verhaal over een jongen die zijn eerste weekend zonder zijn ouders doorbrengt. . . en een leeuw die op hem komt passen.
Een thriller over verloren zielen, familiebanden en dodelijke loyaliteit.
Deze nieuwe fase kan er een zijn van vreugde, vervulling en verdieping.
De Gouden Griffel-winnaar in een luxe uitgave!
De auteur van Het meisje in de trein is terug! Ligt de waarheid op het eiland begraven?
Kenia, 1926. De jonge Ivy staat voor grote uitdagingen. Ondertussen is Ranjana, een jonge Indiase vrouw, op de vlucht.
Een nieuwe, inclusieve geschiedenis van het vroegst bewoonde continent van de wereld.
Een prachtig overzicht van de liefdespoëzie, van de vroege middeleeuwen tot nu
Hoe kunnen we ons een weg banen door dit alles?
Drie jaar geleden overleed haar beste vriendin, en sindsdien staat Erins leven stil.
Kenia, 1910. Als de jonge Ivory meereist met haar vader op safari, wordt ze onmiddellijk verliefd op het land en de natuur
