Interessant, maar niet intrigerend

Dinge dong doet bij de meeste Nederlanders een belletje rinkelen, maar hoe verging het Teach-In ook alweer? Getty Kaspers was de leadzangeres van de band die in 1975 de (tot nu toe) laatste Eurovisie Songfestival overwinning voor Nederland behaalde. In Een leven lang geleden vertelt ze de lezer over haar turbulente leven en legt ze haar stem in de handen van Dave Boomkens.

Dave Boomkens (1990) heeft een microbe, de Eurovisie Songfestival microbe. Eerder schreef deze journalist Het Grote Songfestivalboek, waarbij er achter de schermen van dit grote liedjesfestijn wordt gekeken. Hij is ook mede-oprichter van de site Eurostory.nl, een literair-journalistieke site over het Eurovisie Songfestival. Met Een leven lang geleden is Boomkens ook niet aan zijn eerste biografie toe, want eerder schreef hij de biografie van Liesbeth List.

Boomkens blijkt een goede keuze voor Kaspers. Hij streefde ernaar haar te leren kennen om een zo waarheidsgetrouw mogelijk beeld te kunnen neerzetten. Dat beeld blijft natuurlijk wel één kant van een medaille die belicht wordt, aangezien Kaspers zelf haar verhaal vertelt aan Boomkens en er weinig inbreng is van andere personen die een rol hebben gespeeld in haar leven. Als lezer moet je dat duidelijk voor ogen houden, om daarna een eigen mening te vormen over de vrouw die Kaspers is.

Haar leven is niet over rozen gegaan en de overwinning op het Eurovisie Songfestival is een piek in een verhaal vol dalen. Als baby wordt ze in Graz (Oostenrijk) achtergelaten bij de Kinderbescherming. Haar naam is op dat moment Gertrude ter Laak. Mevrouw Hauser neemt haar in huis en voedt haar op, samen met huishoudster Regina. Deze jaren in Oostenrijk lijken vrij normaal verlopen te zijn, maar daar komt verandering in op het moment dat haar biologische moeder Truus in beeld komt.

“Mijn vriendinnetjes van de middelbare school vonden mij maar een apart tiepje. Niet echt Oostenrijks, bijdehand zelfs, tegen het prettig gestoorde aan.”

Voor de jongvolwassen Getty verloopt de verhuis naar Nederland niet vlekkeloos. Ze heeft moeite om zich aan te passen, zowel aan het land als aan haar ‘nieuwe’ familie. Wanneer ze te rade gaat bij zichzelf, komt ze tot de conclusie dat ze het liefste wil zingen en al snel mag ze auditie doen bij Fred Gaasbeek. Dat is de start van haar carrière die haar hoogtepunt bereikt met de overwinning op het Eurovisie Songfestival. Daarna gaat het alleen maar bergaf en door een slechte keuze op liefdesvlak raakt Getty zelfs helemaal aan de grond. Door de steun van een paar mensen krabbelt ze weer overeind tot de persoon die ze de dag van vandaag is.

“Maar hoe hard je ook duwt, een tuimelaar valt nooit om. Een tuimelaar behoudt altijd zijn vrolijke lach en veert steevast terug naar z’n beginpositie. Datzelfde geldt voor mij.”

Een leven lang geleden is geschreven in heldere bewoording en leest vlot. Er is een mooi evenwicht tussen de jeugd, het succes en het opkrabbelen na het verval in de showbizz. Daardoor krijg je als lezer wel een volledig levensverhaal voorgeschoteld en leer je de mens Getty Kaspers goed kennen. Ten minste, zoals zij zichzelf ziet dan. Getty vertelt haar verhaal en daar stel je soms vragen bij. Is het echt zo gegaan? Op sommige momenten lijkt het alsof de hele wereld tegen haar is en dat zal zeker haar gevoel geweest zijn, maar het is moeilijk om de grijstinten te zien tussen het zwart en het wit.

Dit verhaal is erg persoonlijk. Getty Kaspers geeft de lezer een grote inkijk in haar leven naast de showbizz. Ze vertelt open over de minder mooie passages in haar leven en hoe die haar gevormd hebben. Toch mist de emotionele klik een beetje en word je nergens écht geraakt. Er is niet gekozen voor een sensatie-aanpak, maar daardoor blijft het geheel wat op de vlakte. Een leven lang geleden is interessant, maar niet intrigerend.