Afzondering, angst en overleven

Jess Cooper komt terecht bij haar vader in Alaska, waar hij officieel woont, maar eigenlijk leeft hij op een afgelegen plek in de bossen van Canada. Jess is nog herstellende van het auto-ongeluk waarbij haar moeder is omgekomen en heeft moeite om zich met haar nog kreupele been aan te passen aan de omgeving waarin ze is beland. En de man waarbij ze is beland. Haar vader verliet haar moeder en haar toen Jess nog erg jong was en ze heeft hem sindsdien niet meer gezien. Wanneer ook Jess’ vader doodgaat en ze alleen achterblijft, moet ze zien te overleven in de wildernis. Met een lichaam dat niet meewerkt en een genadeloze natuur om haar heen, is de strijd hard en moeilijk. Zal ze het lang genoeg weten uit te houden tot iemand haar komt zoeken?  

Kate Alice Marshall is een echte duizendpoot. Ze is niet alleen auteur, maar ook redacteur en ontwerper. Ook in de wereld van de videogames werkt ze als schrijver en ontwerper. Voor ze zich met Mijn naam is Jess Cooper en ik leef nog aan haar YA-debuut waagde, had ze onder de naam Kathleen Kimmel al enkele historische romans uitgebracht.  

Geschreven in de ik-vorm en een semi-dagboekstijl, is Mijn naam is Jess Cooper en ik leef nog een verhaal waarmee je krampachtig meeleeft. De emoties van het hoofdpersonage liggen erg aan de oppervlakte en de verwarring en bijbehorende angst zijn tastbaar. Deze gevoelens zorgen ervoor dat Jess niet overal even gestructureerd is in haar ontboezemingen en beschrijvingen van de gebeurtenissen, maar de indeling van het gehele boek is dat gelukkig wel. Het verhaal wordt verdeeld in een ‘voor’ en ‘na’. Het cruciale middelpunt daarvan is de dood van Jess’ vader en het afbranden van de blokhut waarin ze leefden. Alles wat voor dat moment gebeurde helpt om ondersteuning te geven aan het spannendste deel van het verhaal, hoe Jess worstelt om in leven te blijven.  

‘Ik ben alleen. Ik heb weinig te eten. De temperatuur daalt. Niemand die me komt zoeken.’  

Op de eerste bladzijde wordt de toon gezet en al bieden de ‘voor’-hoofdstukken wat verlichting van de dreiging, in alles is voelbaar dat het niet goed gaat met Jess. Je leert haar erg goed kennen en de bewondering voor haar koelbloedigheid en doorzettingsvermogen stijgt naarmate je vordert in het boek. Is het nog wel geloofwaardig dan? Ja, want net door de moeilijke momenten waarin ze grote fouten maakt, leert Jess overleven. Jess overleeft niet alleen, maar ze komt voor de lezer ook echt tot leven op de pagina’s.  

Sowieso is de stijl van Marshall heel realistisch. Ze schrijft alsof ze zelf alles doormaakt wat haar hoofdpersonage beleeft en de twijfels en aarzelingen worden tot op de komma precies goed uitgewerkt. Het moment waarop ‘voor’ en ‘na’ versmelten en het verhaal verder gaat in het ‘nu’ wordt het pas echt spannend. Vanaf dat moment ben je als lezer overgeleverd aan de onzekerheid of het goed zal aflopen met Jess. Of ze zichzelf weet te beschermen tegen alle gevaren die er op de loer liggen, en dat zijn niet alleen de barre omstandigheden van de natuur waarin ze zich bevindt. Dit extra element maakt van dit boek een echte pageturner, waarbij je op het puntje van je stoel verder leest.  

De afgesloten setting en het beperkte aantal personages creëren een verstikkende sfeer, vanaf de adembenemend mooie cover tot de laatste pagina. Het tempo wordt in het eerste deel van het boek laag gehouden, zodat je alles beter op je kan laten inwerken, maar het tweede deel van het verhaal komt in een stroomversnelling. Mijn naam is Jess Cooper en ik leef nog blijft als thriller de hele tijd overeind en verdient een breder publiek dan alleen de YA-lezers.