Het interessante middelste kind van de trilogie

Let op: dit boek kan spoilers bevatten voor het eerste deel, Schaduw van de vos.

Ziel van het Zwaard is het middelste kindje in de 'Schaduw van de vos'-trilogie. Het is absoluut niet aan te raden om dit boek op te pakken zonder het eerste deel te hebben gelezen, aangezien het verhaal precies daar start waar het eerste boek is gestopt; de avonturen van de personages gaan van daaruit gewoon verder.

Het vossenmeisje Yumeko en haar bijzondere bondgenoten hebben strijd gevoerd met Yaburama, één van de sterkste demonen die er bestaan. Daarbij is demonendoder Tatsumi niet ongeschonden uit de strijd gekomen. Hij heeft de Hakaimono, de demon die zat opgesloten in het zwaard Kamigoroshi, niet kunnen onderdrukken tijdens het gevecht en nu heeft de oni de controle over zijn lichaam overgenomen. Hakaimono gaat zijn eigen weg en laat Yumeko met gemengde gevoelens achter. Haar taak om de drakenrol naar de Tempel van de Stalen Veer te brengen blijft het belangrijkste, maar ze is vastbesloten Tatsumi te bevrijden van Hakaimono’s macht. Kan Yumeko de drakenrol uit de greep van de machtige bloedmagiër Genno houden? En kan ze ondertussen haar vrienden allemaal in leven houden?

De lijnen zijn uitgezet in het eerste deel van de trilogie en daar borduurt Julie Kagawa nu rustig op voort. De hoofdpersonages hebben elk hun eigen karaktertrekken en kwaliteiten en vormen zo een misschien merkwaardig, maar uiterst effectief gezelschap. Je merkt ook dat hun onderlinge verbondenheid dieper wordt naarmate ze meer samen meemaken en het niet alleen de noodzaak van de taak is die hen bij elkaar houdt. Of de personages echt evolueren, is weer een andere vraag. Ze blijven wel gebonden aan het keurslijf waar Kagawa hen heeft ingestopt in Schaduw van de vos. Het is meer het tot uiting komen van bepaalde gevoelens dan echte evolutie die ze ondergaan in Ziel van het zwaard.

Wat opvalt, is dat de schrijfstijl van Kagawa gekoppeld is aan het personage dat aan het woord is. Het ruige taalgebruik van de ronin staat in schril contrast met dat van de edele Daisuke. Tijdens het lezen komen de personages daardoor ook echt tot leven, en met name de conversaties voelen op deze manier erg kleurrijk aan. Het meest bijzondere aan de stijl blijft toch het gebruik van de uitgebreide woordenschat uit de Japanse mythologie. Veel termen zijn ondertussen al gekend en daardoor leest dit deel ook een stuk vlotter dan Schaduw van de vos. Je hoeft niet meer te pas en te onpas gebruik maken van de verklarende woordenlijst die achter in het boek terug te vinden is. Vooral de stempel die deze Japanse woorden op het verhaal drukken blijft hangen. Of het al dan niet manga in romanvorm is, daar kun je uren over praten, maar dat de sfeer van het boek er erg authentiek door wordt is een feit. Het is voor vertaler Karin de Haas vast niet altijd makkelijk geweest om een bepaalde keuzes te maken qua woordgebruik. Toch past alles mooi bij elkaar en is het haar verdienste dat ook in de Nederlandstalige versie de individuen overeind blijven.

De hoofdstukken in Ziel van het zwaard worden door de ogen van verschillende personages bekeken, afwisselend Yumeko, Tatsumi/Hakaimono en Suki. Daarmee splitsen zich ook drie verschillende verhaallijnen af, die op bepaalde momenten bij elkaar komen en daarna soms weer uit elkaar bewegen. Ziel van het zwaard begint met een vrij donkere toon en dat blijft het hele boek zo. De sfeer is af en toe wat lichter door de humor die toch in het verhaal te vinden is, maar de plot wordt ingewikkelder en er komen meer spelers ten tonele in het spel om de drakenrol te bemachtigen. Vooral de mysterieuze heer Seigetsu komt steeds vaker tevoorschijn en daar kun je je als lezer nog wel even het hoofd over breken. Wat heeft hij eigenlijk met het verhaal te maken?

De spanning wordt opgebouwd in dit tweede deel van de 'Schaduw van de vos'-trilogie en dat leidt tot het onafwendbare feit dat je gewoon het derde deel móet gaan lezen. Kagawa stelt niet teleur in Ziel van het zwaard, noch in ontwikkelingen in de verhaallijnen, noch in stijl, en zorgt ervoor dat je steeds meer binding krijgt met Yumeko en haar crew van helden. Op naar de conclusie van deze trilogie: op naar Nacht van de draak.