Lezersrecensie
Van thriller naar horror: een onverwachte wending
Rebecca en Moonflower hebben een duister geheim. Ze zijn constant op de vlucht, al jarenlang. Moonflower mag niet gezien worden, of in ieder geval zo weinig mogelijk. Ze moeten onzichtbaar blijven en niet opvallen. Maar waarom?
Zo lang Rebecca en Moonflower al op de vlucht zijn, zo lang zoekt FBI Special Agent Marc Donner al naar een seriemoordenaar. Want wie is degene die al die lichamen op brute wijze achterlaat? En waarom?
Laat ik beginnen met het positieve aan dit boek: als je het eenmaal oppakt, leg je het niet meer weg. Het verhaal is ontzettend beeldend geschreven, waardoor ik alles voor me zag. Het las echt als een trein. Ik zat er helemaal in en als ik het moest wegleggen, keek ik al uit naar de volgende keer dat ik verder kon met lezen. Maar, halverwege sloeg dat om. Door de vele verrassende plottwists zag ik bepaalde dingen absoluut niet aankomen, zo ook dingen waar ik een hekel aan heb. De plottwists waren, naar mijn mening, te vergezocht en gruwelijk. Ik houd gewoon niet van dit soort elementen. Toen ik de flaptekst had gelezen, dacht ik: wauw, wat een fantastisch spannende thriller. Maar toen ik halverwege kwam wilde ik het boek het liefst wegleggen. Nu ben ik niet iemand die boeken niet uitleest, dus ik was een doorzetter. Als de flaptekst al in ieder geval wat meer details had gehad over bepaalde wezens, had ik het boek niet gelezen. Op een bepaald moment neemt het verhaal een soort bloedige en bovennatuurlijke wending die voor mij totaal onverwacht en onaangenaam was.
Wat ik wel een mooi element vond, is de moederliefde die Rebecca heeft voor haar dochter. Dit blijft een rode draad in het verhaal en komt op het einde op een... bizarre manier samen, met het gruwelijke deel. Ook de brieven van Rebecca aan haar dochter die gelden als bewijsstukken zijn een mooie toevoeging aan dit verhaal.
Officieel wordt dit een thriller genoemd, maar het boek is meer een soort horrorverhaal. Het zou beter hebben gewerkt als het boek vanaf het begin als horror was gepresenteerd in plaats van als thriller. Ben je een horrorfan en is niets je te gek? Dan is dit zeker een boek dat je moet gaan lezen. Los van het genre, is het boek absoluut fantastisch geschreven. Nog nooit eerder heb ik een werk van Stuart Neville gelezen, en als zijn andere boeken net zo goed zijn als deze, zul je ervan houden. Maar ik niet ;)
Met dank aan uitgeverij Luitingh-Sijthoff voor dit exemplaar.
Zo lang Rebecca en Moonflower al op de vlucht zijn, zo lang zoekt FBI Special Agent Marc Donner al naar een seriemoordenaar. Want wie is degene die al die lichamen op brute wijze achterlaat? En waarom?
Laat ik beginnen met het positieve aan dit boek: als je het eenmaal oppakt, leg je het niet meer weg. Het verhaal is ontzettend beeldend geschreven, waardoor ik alles voor me zag. Het las echt als een trein. Ik zat er helemaal in en als ik het moest wegleggen, keek ik al uit naar de volgende keer dat ik verder kon met lezen. Maar, halverwege sloeg dat om. Door de vele verrassende plottwists zag ik bepaalde dingen absoluut niet aankomen, zo ook dingen waar ik een hekel aan heb. De plottwists waren, naar mijn mening, te vergezocht en gruwelijk. Ik houd gewoon niet van dit soort elementen. Toen ik de flaptekst had gelezen, dacht ik: wauw, wat een fantastisch spannende thriller. Maar toen ik halverwege kwam wilde ik het boek het liefst wegleggen. Nu ben ik niet iemand die boeken niet uitleest, dus ik was een doorzetter. Als de flaptekst al in ieder geval wat meer details had gehad over bepaalde wezens, had ik het boek niet gelezen. Op een bepaald moment neemt het verhaal een soort bloedige en bovennatuurlijke wending die voor mij totaal onverwacht en onaangenaam was.
Wat ik wel een mooi element vond, is de moederliefde die Rebecca heeft voor haar dochter. Dit blijft een rode draad in het verhaal en komt op het einde op een... bizarre manier samen, met het gruwelijke deel. Ook de brieven van Rebecca aan haar dochter die gelden als bewijsstukken zijn een mooie toevoeging aan dit verhaal.
Officieel wordt dit een thriller genoemd, maar het boek is meer een soort horrorverhaal. Het zou beter hebben gewerkt als het boek vanaf het begin als horror was gepresenteerd in plaats van als thriller. Ben je een horrorfan en is niets je te gek? Dan is dit zeker een boek dat je moet gaan lezen. Los van het genre, is het boek absoluut fantastisch geschreven. Nog nooit eerder heb ik een werk van Stuart Neville gelezen, en als zijn andere boeken net zo goed zijn als deze, zul je ervan houden. Maar ik niet ;)
Met dank aan uitgeverij Luitingh-Sijthoff voor dit exemplaar.
1
Reageer op deze recensie