Lezersrecensie
Op reis in een levensechte wereld
Het concept klinkt cool en uniek: reizen tussen dimensies waar je steeds een iets andere versie van jezelf bent is niet iets waar ik al eerder over heb gelezen en daarom was ik er benieuwd naar. Ik verwachtte dat ik niets van deze wetenschap zou snappen, maar het was goed te begrijpen, omdat het hele verhaal prima is uitgewerkt: hoe steekt het allemaal in elkaar en hoe is het mogelijk, maar ook wordt er beschreven hoe het voelt voor alle versies van jezelf.
De plekken waar Marguerite komt – de dimensies futuristisch Londen, keizerlijk Rusland en een wereld die grotendeels onder water staat – kon ik tevens me ook goed inbeelden.
Marguerite is het belangrijkste personage, met haar ouders die wetenschappers zijn. Hun onderzoeksassistenten Paul en Theo horen daar ook bij. Maar dan blijkt dat Paul de vader heeft vermoord en is gevlucht naar een andere dimensie door hun uitvinding te stelen. Het ligt voor Marguerite voor de hand dat Paul schuldig is, maar daar begint ze ook aan te twijfelen.
De waarheid is ingewikkeld. Paul en Theo vertrouwen elkaar ook niet: Paul zegt dat Theo de dader is, Theo zegt dat Paul de slechterik is. Marguerite vindt het naar moeilijk om te kiezen en zo vormt zich een beetje een liefdesdriehoek. Gelukkig was de liefde niet storend, want het heeft wel een rol voor het verhaal en voor het vertrouwen van de personages onderling.
Je komt steeds meer te weten over de waarheid en dus over wat Paul heeft gedaan bijvoorbeeld. Ik kan hier niet te veel over zeggen in verband met spoilers, maar uiteindelijk begreep ik het ook hoe het nou zat. Er zat hier wel veel spanning in en het zorgde voor plottwisten, dat was goed.
Het einde was weer een beetje simpel – die liefde… ugh. Ik ben ook niet per se nieuwsgierig geworden naar het volgende deel, omdat er niet echt een cliffhanger was. Ik denk dat het volgend boek ongeveer hetzelfde verder gaat. Ik ben ook geen fan van series dus ik lees niet snel verder in een serie, maar dit boek was in ieder geval een succes voor mij.
De plekken waar Marguerite komt – de dimensies futuristisch Londen, keizerlijk Rusland en een wereld die grotendeels onder water staat – kon ik tevens me ook goed inbeelden.
Marguerite is het belangrijkste personage, met haar ouders die wetenschappers zijn. Hun onderzoeksassistenten Paul en Theo horen daar ook bij. Maar dan blijkt dat Paul de vader heeft vermoord en is gevlucht naar een andere dimensie door hun uitvinding te stelen. Het ligt voor Marguerite voor de hand dat Paul schuldig is, maar daar begint ze ook aan te twijfelen.
De waarheid is ingewikkeld. Paul en Theo vertrouwen elkaar ook niet: Paul zegt dat Theo de dader is, Theo zegt dat Paul de slechterik is. Marguerite vindt het naar moeilijk om te kiezen en zo vormt zich een beetje een liefdesdriehoek. Gelukkig was de liefde niet storend, want het heeft wel een rol voor het verhaal en voor het vertrouwen van de personages onderling.
Je komt steeds meer te weten over de waarheid en dus over wat Paul heeft gedaan bijvoorbeeld. Ik kan hier niet te veel over zeggen in verband met spoilers, maar uiteindelijk begreep ik het ook hoe het nou zat. Er zat hier wel veel spanning in en het zorgde voor plottwisten, dat was goed.
Het einde was weer een beetje simpel – die liefde… ugh. Ik ben ook niet per se nieuwsgierig geworden naar het volgende deel, omdat er niet echt een cliffhanger was. Ik denk dat het volgend boek ongeveer hetzelfde verder gaat. Ik ben ook geen fan van series dus ik lees niet snel verder in een serie, maar dit boek was in ieder geval een succes voor mij.
1
1
Reageer op deze recensie