De ijskelder

De ijskelder geschreven door Karin Quint is alweer het derde deel in de Rosaville serie. Een verhaal waarin de schrijfster jou meeneemt in de eerste jaren na de Tweede Wereldoorlog. Wat als heftig kan worden ervaren, maar Karin Quint weet de gevoelens, de sfeer en de spanning zeer goed te omschrijven en mede door de liefde die er in dit boek aanwezig is voelt het verhaal iets luchtiger aan. Aan de ene kant komt het boek heftig bij je binnen, maar het heeft ook zoveel mooie en liefdevolle kanten. Na het lezen van dit deel kijk je alweer uit om nog eens terug te kunnen keren naar Rosaville.

In ‘De ijskelder’ volg je het leven van Alix Rokebrand, de dochter van een burgemeester die destijds lid was van de NSB. Doordat hij vastzit blijft Alix met het grote huis zitten en een grote belastingschuld. Ze zou graag het huis willen verkopen, maar wie wil er nou een huis kopen met zo’n geschiedenis? Ze wil het liefste zo snel mogelijk verhuizen, zodat ze niet elke dag wordt herinnert aan die vreselijke tijd. Wanneer plotseling haar jeugdvriend Christiaan op de stoep staat, stuurt ze hem het liefste weer weg. Maar hij weet niet van ophouden en vertelt haar de roddels die er door het dorp gaan over de ijskelder. Het blijkt dat er iets in ligt en samen gaan ze op onderzoek uit.

Een ontroerend verhaal die wel even bij je binnenkomt, ondanks dat de oorlog voorbij is voel je nog steeds de spanning hangen. Gaandeweg het verhaal krijg je steeds meer te weten over wat Alix allemaal heeft moeten meemaken. Hierdoor is het moeilijk om het boek weg te leggen, het maakt je hoe verder je in het verhaal komt steeds meer nieuwsgierig naar het einde.

Er heerst een hoge woningnood waardoor Alix gedwongen wordt om mensen in huis te nemen, zodra deze eindelijk arriveren lijkt het alsof Alix een beetje begint te ontdooien van haar overlevingsstand. De familie Van Manen geven zoveel liefde met zich mee, waardoor Alix helemaal begint te veranderen in goede zin.

Door de ontdekking die ze doet in de ijskelder samen met Christiaan wordt ze noodgedwongen om na haar eigen isolement het dorp weer in te gaan om dingen recht te zetten. Wat niet gemakkelijk voor haar is, aangezien ze de dochter is van een NSB’er. Al heeft ze wel heel veel steun aan Christiaan. Hij doet er alles aan om het Alix naar de zin te maken, ondanks dat hij zelf nog steeds op zoek is naar zijn vader probeert hij er toch voor haar te zijn, wat mooi is om te zien.

Net als in de eerdere delen weet de schrijfster je weer te betoveren met haar prachtige maar vlotte schrijfstijl, waardoor je vlot door het boek heen leest. Karin Quint weet je te ontroeren met de heftige gebeurtenissen van toen, maar weet ook je hart te verwarmen met het liefdevolle gezin wat er in dit boek aanwezig is. En niet te vergeten de liefde die langzaam opbloeit tussen de twee hoofdpersonages. Een aanrader als je het mij vraagt! En ik ben heel benieuwd naar het volgende deel waarin Karin Quint ons meeneemt naar de negentiende eeuw.