Rollercoaster aan emoties

Een paar weken geleden mocht ik me tot een van de gelukkigen rekenen die het nieuwste boek van Valerie Vaes al voor de release mocht lezen. Nadat ik eerder haar debuutroman ‘De kunst van gelukkig zijn’ las, kan ik nu wel zeggen dat zij geen typische feelgood-romans brengt, maar op een prachtige manier de (soms harde) realiteit van het leven in haar verhalen verweeft. De schrijfstijl is vlot, modern en soms een tikje Vlaams (love it!), wat het inleven in de personages alleen maar ten goede komt.

In het eerste deel van het boek worden de hoofdstukken afgewisseld in de tijd, waarbij we enerzijds in het verleden lezen hoe Laura en Lucas elkaar leerden kennen, hoe hun relatie ontstond en evolueerde naar iets serieus, en we anderzijds in het heden ontdekken met welke wrijvingen en strubbelingen ze vandaag te maken hebben. Het voelt heel verfrissend en herkenbaar om te lezen hoe een relatie evolueert door externe factoren in plaats van enkel te focussen op de rozengeur en maneschijn, al had ik toch graag nog iets meer willen lezen over de hunkering, de kriebels in de buik, de dates, de elektriciteit in de lucht die horen bij de start van een relatie. Sommige stukjes uit het verleden voelden voor mij wat te cheesy, omdat het naar mijn gevoel soms iets te weinig “show, don’t tell” was.

In het tweede deel krijgt het verhaal plots een nieuwe wending met heel wat heftige uitdagingen. Voor mij was dit het moment om het boek even aan de kant te leggen, omdat het verhaal toen heel dicht bij de realiteit van mijn eigen leven kwam. De emotionele rollercoaster waar de personages door moeten wordt levensecht omschreven en het verhaal eindigt op een heel andere manier dan ik op voorhand had gedacht. Bovendien heb ik zelden een cover gezien die zo mooi het verhaal in een tekening vat. Chef’s kiss en absoluut een aanrader voor mij!