Lezersrecensie
Alpha Dragon's Ferret
Met ieder deel dat ik lees word ik steeds meer fan van het werk van Hawke Oakley. ‘Alpha Dragon’s Ferret’ is het vierde deel van de serie en gaat naast het vinden van een partner ook over ewustwording, persoonlijke groei en games.
Als eerste zijn dat de hoofdpersonages: Aurum Chromatimaeus en Mylo Furoe. Hoewel ze qua uiterlijk heel verschillend zijn hebben beiden dezelfde grote passie, namelijk games. De lichtvoetige ironie waarmee de auteur daarmee de twee helden zich laat ontwikkelen geeft naast humor ook een speels karakter aan het verhaal wat het tot een feest maakt om te mogen lezen.
Wordt het niet saai om steeds dezelfde verhaalstructuur terug te zien? Welnee! Wat Oakley namelijk doet is thematisch variëren. In ieder deel van deze serie is het onderwerp net iets anders waardoor hoewel een eenheid ieder deel ook uniek is. Voor mij gaat dit vierde deel van de Dragonfate Games over meer dan het vinden van een partner (de verhaallijn van Aurum), het verhaal gaat ook over bewustwording, vrijheid en spel (de verhaallijn van Mylo).
Hoe hun gezamenlijke liefde voor games hen nog dichter bij elkaar brengt is meer dan vertederend. Voor zowel Aurum als Mylo geldt dat ze door de Dragonfate games uit hun veilige thuis gehaald worden. Het zou interessant zijn om hun ontwikkeling te bekijken vanuit de fenomenologie van Eugen Fink, die spel ziet als een symbool voor de wereld.
En dan kent ieder deel van deze serie ook een bijzonder symbool, namelijk een zwangere omega. Voor mij verwijst dit naar meer dan een nieuw begin en geboorte. De zwangerschap kan zo ook gezien worden als een verlegging van de traditionele genderrol, emotionele ontwikkeling en introspectie. Deze blijde gebeurtenis met een lichte twist, zorgt ook in dit deel voor een ontroerende en prachtige geboorte.
En zo laat ‘Alpha Dragon’s Ferret’ zien dat ondanks dezelfde verhaalstructuur een deel uit een serie niet saai hoeft te zijn. De auteur laat zijn creativiteit zien door te variëren met het thema zodat ieder deel van de Dragonfate Games een feest is om te lezen.
Als eerste zijn dat de hoofdpersonages: Aurum Chromatimaeus en Mylo Furoe. Hoewel ze qua uiterlijk heel verschillend zijn hebben beiden dezelfde grote passie, namelijk games. De lichtvoetige ironie waarmee de auteur daarmee de twee helden zich laat ontwikkelen geeft naast humor ook een speels karakter aan het verhaal wat het tot een feest maakt om te mogen lezen.
Wordt het niet saai om steeds dezelfde verhaalstructuur terug te zien? Welnee! Wat Oakley namelijk doet is thematisch variëren. In ieder deel van deze serie is het onderwerp net iets anders waardoor hoewel een eenheid ieder deel ook uniek is. Voor mij gaat dit vierde deel van de Dragonfate Games over meer dan het vinden van een partner (de verhaallijn van Aurum), het verhaal gaat ook over bewustwording, vrijheid en spel (de verhaallijn van Mylo).
Hoe hun gezamenlijke liefde voor games hen nog dichter bij elkaar brengt is meer dan vertederend. Voor zowel Aurum als Mylo geldt dat ze door de Dragonfate games uit hun veilige thuis gehaald worden. Het zou interessant zijn om hun ontwikkeling te bekijken vanuit de fenomenologie van Eugen Fink, die spel ziet als een symbool voor de wereld.
En dan kent ieder deel van deze serie ook een bijzonder symbool, namelijk een zwangere omega. Voor mij verwijst dit naar meer dan een nieuw begin en geboorte. De zwangerschap kan zo ook gezien worden als een verlegging van de traditionele genderrol, emotionele ontwikkeling en introspectie. Deze blijde gebeurtenis met een lichte twist, zorgt ook in dit deel voor een ontroerende en prachtige geboorte.
En zo laat ‘Alpha Dragon’s Ferret’ zien dat ondanks dezelfde verhaalstructuur een deel uit een serie niet saai hoeft te zijn. De auteur laat zijn creativiteit zien door te variëren met het thema zodat ieder deel van de Dragonfate Games een feest is om te lezen.
1
Reageer op deze recensie
