De Vlaamse Ambrose Bierce

Dimitri Verhulst heeft zichzelf met zijn nieuwste boek overtroffen. Het is een verhaal over gasten die voor een aangename vakantie naar een Spaans hotel gaan, waarin de auteur het alleen zijn op briljante wijze laat zien.
In ‘Bechamel Mucho’ worden overtuigend en ijzersterk een aantal personages opgevoerd die een ding gemeen hebben: eenzaamheid. Dat schept een krachtig spanningsveld met het bijna verplichte plezier en alle leuke activiteiten die in het hotel georganiseerd worden. De verhaalfiguren krijgen hierdoor iets tragisch, omdat hun alleen zijn zo extra benadrukt wordt.
Tijdens het lezen moest ik af en toe denken aan enkele definities uit ‘The Devil’s dictionary’ van Ambrose Bierce. En in dat opzicht is Dimitri Verhulst een geniale literaire illustrator die het cynisme van de Amerikaanse schrijver overtreft. Want Verhulst laat ook de menselijke kant zien, de kwetsbaarheid, het verdriet en de gevoelens die daarmee gepaard gaan. Of het een interessant onderwerp zou zijn voor een vergelijkend literatuuronderzoek? Ja, Zeker weten! Want in mijn ervaring is Verhulst de Vlaamse Ambrose Bierce.
En van de personages in het boek, heb ik het meest genoten van het doen en laten van Alex. Hij is een verbindende factor tussen verschillende hoofdstukken. Hoe hij zich inzet om de gasten een prettig verblijf in het hotel te geven is fantastisch. Af en toe heb ik zitten grinniken tijdens het lezen.
Ook de thematiek is geweldig. In mijn ervaring laat ‘Bechamel Mucho’ zien hoe krampachtig in de samenleving wordt geprobeerd om zorgeloos te zijn. Er is geen plaats voor alleen zijn, verdriet of het gevoel van mislukking. Dit laat het verhaal ijzersterk zien.
En zo wordt het nieuwe boek van Dimitri Verhulst een geweldig verhaal om te lezen, Met de nodige sarcastische en cynische humor laat hij zien hoeveel moeite de samenleving doet om met vakantie een zorgeloze tijd te hebben