Een canonwaardig boek

‘Dagboek van een Krankzinnige’ van Chris Hoksbergen is geweldig. Niet alleen vanwege de macabere spanning, maar ook vanwege de gelaagdheid. Als er een canon komt van Nederlandstalige fanatsy, dan zal dit boek zeker niet ontbreken.
Voor mijn bespreking begint wil ik er op wijzen dat het een spannend, meeslepend en toegankelijk verhaal is om te lezen. De spanning wordt uitstekend opgebouwd en steeds weet de auteur zijn lezers te verassen..
Om te beginnen laat ‘Dagboek van een Krankzinnige’ zien dat de auteur een grote taalvaardigheid heeft. Dat blijkt uit de liederen en gedichten die in het boek voorkomen en de neologismen. De liederen zijn op rijm en voor mijn gevoel maakt de auteur daar op een geslaagde manier gebruik van assonantie. De neologismen zijn geslaagde samentrekkingen van twee woorden bijvoorbeeld nihilusie (nihil en illusie). Dit is een sterk motief in het verhaal.
En de personages zijn in een woord geweldig. Jonathan Voss, een jonge schizofreniepatiënt, is een zeer geslaagde protagonist in het verhaal. Zijn kwetsbaarheid en gedrevenheid maken hem tot een personage waar je als lezer van gaat houden. Daarnaast is Carl Roester (Roest) een perfecte tegenhanger van de jonge held. Qua uiterlijk en ideeën staan beiden tegenover elkaar en toch zijn ze vrienden. Een perfecte eenheid van tegenstellingen.
Daarnaast zijn er figuurlijk ook enkele passages die heel sterk de thematiek weergeven. Deze hebben te maken met vogels en zoals de auteur het onderwerp van zijn boek overtuigend en realistisch in deze symboliek weet te laten zien is geweldig.
Verder geeft de uitwerking van de thematiek verschillende interpretatiemogelijkheden. Er zijn tegenstellingen in het verhaal te vinden die ieder met behulp van het werk van verschillende filosofen een diepe analyse van het verhaal opleveren. Bijvoorbeeld met de filosofie van Heidegger zouden de thema’s authenticiteit – algemeenheid, wezen – onwezen nader bekeken kunnen worden. De eerste contradictie komt sterk aan bod. De patiënten hebben ieder een (bij)naam en naar het medisch personeel wordt steeds gerefereerd met witjassen of vragenvuurders.
En zo wordt ‘Dagboek van een Krankzinnige’ een canonwaardig boek. Door het beheerste gebruik van verschillende tegenstellingen, letterlijk en figuurlijk de thematiek te laten zien en de geweldige hoofdpersonages is dit boek in een woord geweldig!