Een Pratchett waardige mustread!

Terry Prachtchett werd ooit ‘beschuldigd’ van het schrijven van literatuur. Diezelfde ‘beschuldiging’ gaat op voor Theo Barkel en Johan Klein Haneveld, want met ‘De Antimaterie tovenaars hebben ze niet alleen een spannend magisch avontuur geschreven, maar ook een verhaal over samenkomen, bewustwording en leven.
Allereerst is het boek toegankelijk voor alle lezers: meeslepend, vol actie en magie. De schrijvers laten hun verhaal vol enthousiasme zien en dat levert grappige, absurde, heftige en ontroerende passages op. Het heeft er in ieder geval bij mij voor gezorgd dat mijn beeld van sprinkhanen nooit meer hetzelfde zal zijn!
Op een beeldende fantasierijke manier wordt het verhaal van ‘De Antimaterie tovenaars’ getoond aan de lezer. Met motieven uit beide genres wordt evenwichtig en overtuigend een combinatie gemaakt van epische fantasy en sciencefiction. In mijn ervaring laten de auteurs met behulp van de kosmos, tovenaars, draken en sprinkhanen op de juiste manier zien wat de thematiek is van dit geweldige boek.
Voor mij gaat het verhaal over de magische beleving van wetenschap en de wetenschappelijke ervaring van magie. Doordat de ruimtevaarders met magie geconfronteerd worden en de tovenaars met wetenschap wordt ieder van hen gedwongen om zichzelf af te vragen wat de toegevoegde waarde is van de nieuweling en hoe deze gebruikt kan worden om de wereld in stand te houden of te veranderen.
Om tot verandering te komen is een bewustwordingsproces nodig. En dat komt volgens mij op twee manieren aan bod: via de sprinkhanen en de ruimtevaarders. Dat levert twee groeiprocessen op die op micro niveau inzicht geven dat om tot verandering te komen samenwerking nodig is tussen verschillende levensvormen. Alleen dan kan er naar een vreedzame en gezamenlijke toekomst gewerkt worden.
Met betrekking tot het leven doen Barkel en Klein Haneveld ook iets geweldigs! Voor mij illustreren enkele passages enkele kernpunten uit het werk van Henri Bergson, namelijk: identiteit, vrije wil en bewustzijn vormen een interessant proces in dit boek voor enkele personages. Daarom moest ik met regelmaat denken aan het gedachtegoed van deze Franse filosoof.
Daarnaast zou het interessant zijn om een vergelijking te maken tussen de aanstaande klassieker van Barkel en Klein Haneveld en de levensfilosofie van Georg Simmel. In het gedachtegoed van deze filosoof is het leven een continu proces van worden en zijn levensvormen ankerpunten. Toch is er ook een innerlijk conflict binnen levensvormen waarbij het gaat om de vorm en de stroom van het leven. Deze spanning zorgt ervoor dat het leven boven zichzelf uitstijgt.
En daarom worden de auteurs van ‘De Anti materie tovenaars’ door mij ‘beschuldigd’ van het schrijven van literatuur. Dit meeslepende verhaal waarin actie, magie en sciencefiction worden gecombineerd met grote thema’s als bewustwording en leven, verdient een groot lezerspubliek. Voor mij is het Pratchett waardig. Dus waar blijft de miniserie?