Lezersrecensie
Een andere kijk op de figuur Lucrezia Borgia.
In de gifmengster vertellen Marianne en Theo Hoogstraten het verhaal van Lucretia Borgia, maar vanuit een ander standpunt dat de meeste geschiedschrijvers gedaan hebben.
Lucrezia Borgia, de buitenechtelijke dochter van paus Alexander VI, wordt door haar vader en haar broer Cesare ingezet om de macht van de Borgia’s te versterken. De mooie jonge dame heeft geen keuze, ze wordt meermaals uitgehuwelijkt om nieuwe allianties en zodoende nieuwe macht te verwerven voor de paus. Lucrezia ziet dit met lede ogen aan en weet dat ze zicht hiertegen niet kan verzetten, toch weet ze elke keer ook iets voor zichzelf uit de brand te slepen. Nu ze op haar sterfbed ligt, kijkt ze terug naar de verschillende fases uit haar leven. En in dit onderdeel laten Marianne en Theo Hoogstraten zich onderscheiden van de klassieke geschiedschrijvers. Waar we meestal het beeld van de “harde tante” Lucrezia te zien krijgen, weten Marianne en Theo Hoogstraten een gevoelige snaar te bespelen door de moederliefde van Lucrezia in het daglicht te zetten. Want, ok ze was geen katje om zonder handschoenen aan te pakken, vooral in opdracht van haar vader en broer, maar ze had ook haar gevoelige kanten. De manier waarop ze haar kinderen, ook deze die ze enkel zag kort na de geboorte omdat ze daarna weggenomen werden, in haar doodstrijd ter sprake brengt, toont een vrouw met zeer veel liefde voor deze kinderen. En dat maakt dit verhaal dus bijzonder.
De afwisseling tussen de beter gekende harde rol van Lucrezia en de stukken waarin ze met haar zachte kant wordt getoond, vormen een mooi geheel. Ze zijn niet lukraak door elkaar geplaatst, maar passen goed in de chronologie van het het verhaal. En daardoor krijg je ook het idee dat je niet zomaar een verhaal leest, het lijkt net of je bij de gebeurtenissen aanwezig bent. Het fictieve gedeelte dat de auteurs aan het verhaal van Lucrezia toegevoegd hebben, maakt de figuur net iets meer menselijk.
Absoluut een aanrader, zeker als je interesse hebt in de wereldgeschiedenis.
Lucrezia Borgia, de buitenechtelijke dochter van paus Alexander VI, wordt door haar vader en haar broer Cesare ingezet om de macht van de Borgia’s te versterken. De mooie jonge dame heeft geen keuze, ze wordt meermaals uitgehuwelijkt om nieuwe allianties en zodoende nieuwe macht te verwerven voor de paus. Lucrezia ziet dit met lede ogen aan en weet dat ze zicht hiertegen niet kan verzetten, toch weet ze elke keer ook iets voor zichzelf uit de brand te slepen. Nu ze op haar sterfbed ligt, kijkt ze terug naar de verschillende fases uit haar leven. En in dit onderdeel laten Marianne en Theo Hoogstraten zich onderscheiden van de klassieke geschiedschrijvers. Waar we meestal het beeld van de “harde tante” Lucrezia te zien krijgen, weten Marianne en Theo Hoogstraten een gevoelige snaar te bespelen door de moederliefde van Lucrezia in het daglicht te zetten. Want, ok ze was geen katje om zonder handschoenen aan te pakken, vooral in opdracht van haar vader en broer, maar ze had ook haar gevoelige kanten. De manier waarop ze haar kinderen, ook deze die ze enkel zag kort na de geboorte omdat ze daarna weggenomen werden, in haar doodstrijd ter sprake brengt, toont een vrouw met zeer veel liefde voor deze kinderen. En dat maakt dit verhaal dus bijzonder.
De afwisseling tussen de beter gekende harde rol van Lucrezia en de stukken waarin ze met haar zachte kant wordt getoond, vormen een mooi geheel. Ze zijn niet lukraak door elkaar geplaatst, maar passen goed in de chronologie van het het verhaal. En daardoor krijg je ook het idee dat je niet zomaar een verhaal leest, het lijkt net of je bij de gebeurtenissen aanwezig bent. Het fictieve gedeelte dat de auteurs aan het verhaal van Lucrezia toegevoegd hebben, maakt de figuur net iets meer menselijk.
Absoluut een aanrader, zeker als je interesse hebt in de wereldgeschiedenis.
1
Reageer op deze recensie